نویسنده : مجید ضیایی ، مشاور مستقل مالی در کلگری
بطور میانگین ۱ نفر از ۶ نفر کانادایی بالای ۵۵ سال، برنامه ای برای پس انداز بازنشستگی ندارد.
تقریباً نیمی از کاناداییهای بالای ۵۵ سال اذعان دارند که با برنامه پس انداز بازنشستگیشان فاصله دارند. ( بر اساس آماری که اخیراً رویال بانک کانادا اعلام کرده است.)
بسیاری از کاناداییها اعتقاد دارند اگر بخواهند سطح زندگیشان را حفظ کنند، هرگز نمیتوانند بازنشسته شوند.
با توجه به اینکه احتمالا هزینه درمان با بالارفتن سن، بالا میرود، بسیاری از افرادیکه به سن بازنشستگی نزدیک می‌شوند از این مسئله نگران هستند.
با افزایش پیوسته طول عمر، بسیاری از کاناداییها ۲ تا ۳ دهه پس از بازنشستگی را باید با پس اندازهایی که قبلا کرده اند، امرار معاش کنند؛ و در صورتیکه مبلغ پس انداز کافی نباشد، عملا بازنشستگی به تاخیر میفتد و یا هرگز حاصل نمی‌شود.
براساس سازمان آمار کانادا، ۹۱ درصد از کاناداییها وقتیکه به سن بازنشستگی میرسند، با ۲ چالش روبرو هستند:
۱- کاهش سطح زندگی
۲- بازگشتن به بازار کار
کاملاً قابل درک است که احتمالا کسی نمیخواهد وبال گردن جامعه باشد و اغلب مردم دوست دارند که تا آخرین نفس، برای اطرافیان و جامعه تاثیرگذار باشند و بقولی خودشان گلیم شان را از آب دربیاورند. ولی بازنشستگی بدین معناست که دیگر مجبور نباشیم برای امرار معاش کارکنیم؛ بلکه برای دل و خشنودی خاطرمان فعالیتهای اجتماعی داشته باشیم.
یکی از نگرانیهای افراد، وقتی در مورد بازنشستگی صحبت می‌شود این است که وقت کافی برای سپری کردن در کنار همسرشان، فرزندانشان و نوه هایشان را نداشته باشند. هنگامیکه آسایش مالی وجود دارد، قطعا مسایل مالی اولویت خودشان را از دست داده و فرد میتواند زمان بیش‌تری را در کنار عزیزانش سپری کند.
در کانادا محیطهای مختلفی جهت پس انداز پول و سرمایه موجود است که باتوجه به شرایط آن حساب‌ها از نظر مالیات بر اصل پول و رشد آن، هر کدام از آن حساب‌ها و یا ترکیبی از آنها، با درنظرگرفتن هدفهای مالی، به افراد توصیه می‌شود.
این حساب ها شامل موارد زیر می‌شوند:
⁃ (OPEN) non-Registered
⁃ TFSA (Tax Free Saving Account)
⁃ PTS (Permanent Tax Shelter)
