در قلب منطقه مالی و تجاری شهر تورنتو، روزانه هزاران نفر از جلوی ساختمان سابق شهرداری عبور می‌کنند. امروزه تمام قسمت‌های این بنای زیبا را دادگاه‌های متعدد اشغال کرده‌اند. متأسفانه به دلایل امنیتی عکسبرداری از فضای داخلی زیبای این مجموعه امکان پذیر نیست.
ساختمان شهرداری سابق، نمایشی از تاریخ و صنعتگری منحصر به فرد است و در سپتامبر سال ۱۹۹۹ جشن صدمین سالگرد خود را برگزار کرد. این ساختمان سومین بنای شهرداری تورنتو بود که حدود ۲۰ سال برنامه‌ریزی و اجرای آن به طول انجامید و حدود ۲.۵ میلیون دلار هزینه در بر داشت. سنگ‌های طوسی و قهوه‌ای آن از اونتاریو و نیو برونزویک (New Brunswick) با بیش از ۱,۳۶۰ واگن قطار باربری به اینجا آورده شدند. علاوه بر این ۸,۳۵۴ بشکه سیمان نیز برای ساخت این سازه استفاده کردند.
بعد از شروع بحث درباره ساخت چهارمین ساختمان شهرداری که همان ساختمان شهرداری جدید است، ساختمان شهرداری سابق به خاطر پروژه ایتون سنتر (Eaton Centre) در خطر تخریب بود. گروهی از شهروندانِ نگران و جامعه فعالانی به نام «دوست داران ساختمان سابق شهرداری»، توانستند دولت را قانع کنند که این بنای برجسته از بین نبرد. این ساختمان در سال ۱۹۸۹ توسط سازمان «محوطه‌های تاریخی و بورد یادمان‌های کانادا» به عنوان یک محوطه تاریخی ملی به رسمیت شناخته شد.
ساخت سومین ساختمان شهرداری تورنتو
برای پاسخگویی به نیاز برای مکانی بزرگ‌تر، دولتمردان تورنتو شروع به برنامه ریزی برای طراحی و ساخت سومین ساختمان شهرداری کردند. معمار موفقی به نام ادوارد جیمز لینوکس (Edward James Lennox) برای طراحی این ساختمان تحسین برانگیز حدود ۳ سال وقت صرف نمود. این ساختمان باید نیازهای هر دو بخش مجزای شهرداری و کاخ دادگستری را پوشش می‌داد. طی ۱۱ سال بعدی این سازه با بودجه‌ای قابل توجه در روند ساخت بود و در زمان خود بزرگ‌ترین ساختمان شهر تورنتو و بزرگ‌ترین ساختمان شهرداری آمریکای شمالی به شمار می‌رفت.
فضای داخل و نمای بیرونی این معماری شگفت انگیز را جزئیاتی قابل توجه پر کرده‌اند. استاد سنگ تراش آرتور تنیسون (Arthur Tennison) بر نصب و قرارگیری ناودان‌ها نظارت داشت. منارهای کوچک مربعی نیز در دو طرف ورودی و برج ساعت اصلی قرار داشتند. در بالای ورودی خیابان «کوئین» به سبک رمانسک، حکاکی‌های سنگی عجیبی وجود دارند که معاصرین اعتقاد دارند کاریکاتورهایی از اعضای شورای شهر بوده‌اند. چهره خود معمار را نیز در قسمت غربی طاق مرکزی می‌توان مشاهده کرد.
در فضای داخلی با موزائیک‌های کف و دیوارهای مرمری هم به خوبی می‌توان صنعتگری استادانه سازندگان را مشاهده کرد. جزئیات دقیق و زیبا حتی در دستگیره‌های در با نقش نشان رسمی شهر هم قابل رویت هستند. همچنین در طبقه اول نقاشی‌های دیواری قابل تحسینی از جرج ا. رید (George A. Reid) و یک پنجره با شیشه رنگی اثر رابرت مک کازلند (Robert McCausland) وجود دارند که نشانی از یکپارچگی و اتحاد صنعت و تجارت هستند. اگر چه در گذشته اتاق شورا، اداره دادگستری، شهرداری و ادارات دولتی در این ساختمان قرار داشتند اما امروزه تنها از آن برای دیوان عدالت استفاده می‌شود.
برج ساعت ساختمان سابق شهرداری، مانند برج CN در زمان خود از بسیاری نقاط شهر قابل رویت بود. در واقع این سازه در آن زمان بلندترین ساختمان افق شهر به شمار می‌رفت. ناقوس ساعت این برج حدود ۵ تن وزن دارد. با توجه به اینکه ساختمان شهرداری فعلی که یکی از جاذبه‌های شگفت انگیز و یک معماری تحسین برانگیز به حساب می‌آید نیز در همین نزدیکی قرار دارد، پیشنهاد میکنیم این نماد مدرن شهر تورنتو را از دست نداده و از آن دیدن کنید. این مجموعه از سه قسمت تشکیل شده: برج‌های هلالی، ساختمان بشقاب پرنده‌ای در وسط و میدان «ناتان فیلیپس» در رو‌به‌روی آن که یک مکان عمومی برای مردم است. با در نظر گرفتن این که ساختمان جدید شهرداری فصل جدیدی از شهرت را برای شهر تورنتو رقم زد، تماشای آن طی سفرتان به اینجا خالی از لطف نخواهد بود.
منبع: ایوار
