جدیدترین بررسی ها نشان داده اند که جوانان مهاجر و پناهندگان در کانادا، نسبت به افرادی که در کشور کانادا متولد شده اند، بیشتر به دلائل مشکلات سلامت روان به اتاق اورژانس (ER) مراجعه می کنند.
این تحقیق که توسط موسسه Clinical Evaluative Sciences و بیمارستان کودکان انجام شده است، نشان می دهد که این گروه از افراد، اغلب قبل از وقوع بحران به مراقبت های اولیه دیگری برای مراقبت از سلامت روان، دسترسی نداشته اند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که این موضوع در میان جوانان تازه وارد و مهاجران از آفریقا و آمریکای مرکزی بیشتر دیده می شود.
این مطالعه، طی سال های 2010 تا 2014، روی 118،851 جوان که در انتاریو به منظور بررسی سلامت روان به اورژانس مراجعه کرده اند، صورت گرفته است. که شامل 2،194 پناهنده و 6،680 مهاجر غیرپناهنده می باشد.
این بررسی نشان می دهد که در حدود 61 درصد جوانان پناهنده، در مقایسه با 57.6 درصد جوانان مهاجر غیرپناهنده و 51.3 درصد جوانان کانادایی، اولین مراقبت های بهداشت روانی خود را در اورژانس دریافت کرده اند.
دکتر ناتاشا سندرز، که سرپرست این تحقیق بوده، به Global News توضیح داده است که تمامی این اعداد، در تمامی گروه ها، بالاتر از حد مطلوب می باشند. او در ادامه به این موضوع اشاره کرده است که حتی برای شهروندان کانادایی، این عدد بسیار پایین است و فرصت برای بهبود آن وجود دارد.
ساندرز گفته است که این مطالعه صرفا برروی ارائه دهندگان اصلی مراقبت های اولیه انجام شده است، در نتیجه این احتمال وجود دارد که تازه واردان به کانادا، پیش از تماس با اورژانس، به دنبال راه های دیگری برای کمک گرفتن باشند.
ساندرز می گوید:
“یک احتمال این است که مهاجران از سیستم مراقبت های بهداشتی بطور متفاوت استفاده می کنند، چراکه آنها از مراقبت های پزشکی کمتری بهره مند می شوند.”
ساندرز خاطر نشان کرد که: “اگر تازه واردان در ابتدا به خدمات اجتماعی یا گروه های مشابه مراجعه می کنند، این گروه ها باید در خصوص تشخیص بیماری های روانی، آموزش ببینند.”
او اضافه کرد که بخشی از این آموزش به معنی ارجاع این افراد به ارائه کنندگان مراقبت های بهداشتی مناسب است.
این تحقیق نشان داده است که از دیگر موانع مراجعه زودهنگام این گروه به پزشک، احساس شرم و خجالت می باشد.
در این مطالعه به این نکته اشاره شده است که “تمامی تلاش ها برای کاهش این احساس و شناسایی مشکلات روحی، پیش از وقوع بحران در میان جمعیت مهاجر ضروری است.”
ساندرز اضافه می کند که کاهش احساس شرم و خجالت و اطمینان از اینکه بیماران راحت هستند، به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی وابسته است.
دکتر کوام مکنزی، که در مرکز اعتیاد و سلامت روانی (CAMH) فعالیت می کند، توضیح داده است که جهت رفع این مشکل، موانع متعدد دیگری نیز وجود دارد.
علاوه بر احساس شرم و خجالت، تازه واردان جهت دسترسی به کمک های بهداشت روانی، با محدودیت های دیگری از جمله مسائل مالی، مشکل زبان و همچنین چگونگی کار با سیستم مراقبت بهداشتی، روبرو هستند.
مکنزی اینطور توضیح می دهد که “تاثیر کمی از فقر، فرهنگ، محل ارائه خدمت، افراد ارائه دهنده خدمت و اینکه آیا آنها به زبان شما صحبت می کنند وجود دارد”.
او افزود که مطالعات دیگری که در دهه گذشته در کانادا انجام شده است، نتایج مشابهی با این بررسی اخیر نشان داده اند، و همچنین مطالعاتی در خصوص چگونگی رفع این مشکلات صورت گرفته است.
مکنزی می گوید: “مشکل این نیست که ما نمی دانیم چه کاری باید انجام دهیم، بلکه مشکل این است که باید دولت را به انجام آن ترغیب کنیم”. او اضافه کرد که دسترسی به خدمات درمان روان باید اولویت بیشتری داشته باشد.
“تا زمانیکه ما به صورت عادلانه با موضوع سلامت روان مردم برخورد نکنیم، فقط باعث انباشته شدن مشکلات برای آیندگان می شویم”.
اگر خود شما یا اطرافیانتان در شرایط بحرانی قرار داشته و نیاز به کمک دارد، منابع لازم برای کمک وجود دارد. در موارد
اورژانسی لطفا با شماره 911 تماس بگیرید. همچنین برای اطلاع از برنامه های بهداشت روان و خدمات موجود در کانادا، به این لیست مراجعه کنید.
منبع: Globalnews
