کرایه خانهها در حال بالا رفتن هستند اما کمکهزینههای پرداخت شده به مردم با این افزایش همگام نشده است. در روزهای پایانی پاییز ۶ سال گذشته سازمان Raise the Rates برنامه سالانه Welfare Food Challenge را در Metro Vancouver برگزار میکرده است اما امسال این اتفاق نیفتاد.
این چالش جهت نظارت بر افراد تحت پوشش برای خرید خواروبار مورد نیاز ۱ هفته در قیمتهای دولتی برگزار میشد. در سال ۲۰۱۷ بعد از بالا رفتن کرایهخانهها و سایر هزینههای ضروری، به افراد شرکت کننده به مبلغ ۱۹ دلار برای خرید غذای مورد نیاز ۱ هفته داده شد که این موضوع جهت همراستایی با نرخهای دولتی ایالت بود.
این چالش قرار بود به مردم یک درک بهتر از سختی زندگی در ونکوور در حالت دریافت کمکهزینه دولتی ارائه کند؛ هرچند امسال سازمان Raise the Rates کلا این چالش را به دلیل بالا رفتن هزینههای زندگی در ونکوور لغو کرد.
کمک هزینه هفتگی به مبلغ ۵/۷۵ دلار
کل گرلینگز (Kell Gerlings)، یکی از مسئولین اجرایی این برنامه اظهار کرد:
هر سال برگزاری این چالش با دشواری بیشتری روبرو میشود و هر سال هدف اصلی برنامه نشان دادن این موضوع است که چقدر گذران زندگی با اتکا به کمکهزینههای دولتی دشوار است.
اما به گفته گرلینگز امسال اجرای برنامه کاملا غیر ممکن خواهد بود. آنها تخمین زدند که افراد تحت پوشش این چالش تنها امکان هزینه مبلغ ۵/۷۵ دلار در هفته برای خریداری غذا دارند که این میزان حدود ۱/۴ از کمکهزینه اعطا شده به آنها در سال گذشته است.
به طور معمول هر فرد تحت پوشش دریافت کمکهزینه زندگی در بریتیش کلمبیا ماهانه ۷۱۰ دلار دریافت میکند. سازمان Raise the Rates از این رقم برای تخمین مبلغ کمکهزینه هفتگی پرداخت شده به افراد تحت پوشش این برنامه استفاده میکند.
در رسید ماهانه هزینههای این افراد حداقل هزینه برای تامین بهداشت شخصی (۱۰ دلار)، کرایه اتوبوس (۲۸ دلار)، تماسهای تلفنی برای یافتن شغل (۲۵ دلار) و کرایه خانه ثبت شده است. طبق اظهارات گرلینگز اکنون میانگین مبلغ کرایه یک واحد اتاق (SRO) از یک هتل درحاشیه شرقی مرکز شهر ونکوور ماهانه ۶۸۷ دلار است و سال گذشته این مبلغ ۵۴۸ دلار بود.
او گفت که این کرایههای بالا تنها برای یک اتاق در یک هتل، آن هم با یک حمام مشترک و بدون آشپزخانه دلیل خوبی برای لغو چالش است. وقتی این ۶۸۷ دلار را از مبلغ ۷۱۰ دلار کمکهزینه ماهانه کسر کنیم تنها ۲۳ دلار برای بقیه روزهای ماه باقی میماند که اگر آن را به ۴ قسمت تقسیم کنیم در هفته ۵/۷۵ دلار خواهد شد. گرلینگ گفت:
مبلغ کرایهها به شدت بالا رفته است اما نرخهای مربوط به کمکهزینهها به آن اندازه بالا نرفته است که بتواند جبران این افزایش در کرایهها را بکند.
سختترین ضربه
او در ادامه گفت که قوانین کافی برای جلوگیری از افزایش کرایه واحدهای مسکونی تک اتاقه توسط صاحبخانهها وجود ندارد و هرچند که حزب جدید دموکراتهای بریتیش کلمبیا نرخهای دولتی را بعد از به قدرت رسیدن در سال ۲۰۱۷ به میزان ۱۰۰ دلار بالا بردند اما کافی نبوده است. او ادامه داد:
به خاطر داشته باشید که این اولین مورد از افزایش میزان کمکهزینههای دولتی در طول یک دهه گذشته بوده است. آن افزایش ۱۰۰ دلاری در کمکهزینهها به اندازه ۱۰ سال به طول انجامیده است. بحران مربوط به کاهش توان مالی در مورد همگان صادق است اما افراد تحت پوشش کمکهزینههای دولتی واقعا بدترین ضربه را از این افزایش هزینهها خوردهاند. هیچ راهی وجود نداشت که آن ۱۰۰ دلار در جیب مردم دوام بیاورد و خیلی زود خرج میشد.
برای حل این مشکل طبق گفته گرلینگز نیاز مبرمی به کنترل سخت و شدید کرایهها وجود دارد که بتواند صاحبخانهها را از افزایش کرایه خانهها بین خروج مستاجرین قبلی و ور,د مستاجرین جدید بازدارد. او همچنین در پایان گفتههایش افزود که میزان کمکهزینههای دولتی نیز باید افزایش چشمگیری داشته باشند.
منبع: cbc