به تازگی، بریتیش ایرویز (British Airways) مطالعه‌ای روی الگوی استفاده از مرخصی سالانه در بین کارمندان بریتانیایی انجام داده است. این مطالعه با هدف ارتقاء سطح آگاهی در رابطه با این حقیقت که “بیش از حد کار می‌کنیم” صورت گرفته است؛ چرا که بسیاری از کارمندان در انگلستان از مرخصی سالانه خود استفاده نمی‌کنند.
در این مطالعه، از ۲۰۰۰ کارمند بریتانیایی یک نظرسنجی به عمل آمد. بر اساس نتایج این نظرسنجی، حدود یک‌سوم کارمندان در سال ۲۰۱۷، تنها ۱۰ روز از ۱۴ روز مرخصی سالانه خود را استفاده کرده بودند. ۶۹ درصد باقی‌مانده نیز اصلاً از حق مرخصی سالانه استفاده نکرده بودند.
چنین رفتاری دیوانگی آشکار بوده و معادل این است که به رئیس‌تان بگویید:
نگران حقوق اون چهار روز نباش. خیلی خوبه که به فکرمی … ولی مهم نیست، رایگان کار می‌کنم.
ولی خب، ما هرگز این‌چنین فکر نمی‌کنیم! با وجود این که حق مرخصی سالانه در قرارداد کاری ذکر می‌شود، ولی ما هم‌چنان ترجیح می‌دهیم به “قرارداد روان‌شناختی” بیشتر توجه کنیم. قرارداد روان‌شناختی چیست؟
قرارداد روان‌شناختی شامل قوانین نانوشته‌ای است در باب رفتار کاری مناسب که ما به عنوان کارمند و یا کارفرما برای خود تدوین می‌کنیم. همۀ ما چنین قوانینی را در ذهن خود ساخته و پرداخته‌ایم، ولی ممکن است از آن آگاهی نداشته باشیم.
پایبندی به این قرارداد به وضعیت فرهنگی حاکم بر محیط کار بستگی دارد. اگر دیدگاه همکارتان این‌چنین باشد که مرخصی رفتن شما باعث خواهد شد فشار کاری وی بیشتر شود، در آن صورت از نقض قوانین ذهنی خود ابا خواهید نمود. شاید علت این که ۱۶ درصد شرکت‌کنندگان دلیل عدم استفاده از مرخصی را “عذاب وجدان” عنوان کردند، همین باشد.
علت دیگر، خطای پنداری است. تعدادی از کارمندان معتقد بودند به دلیل مشغلۀ بیش از حد نتوانسته‌اند از مرخصی سالانه خود به طور کامل بهره‌مند شوند. این حقیقت دارد، هر کسی ممکن است وارد نوعی حلقۀ روانی بشود که “اگر من نباشم کارها به خوبی پیش نخواهد رفت”. ولی آیا واقعاً این‌چنین است؟
حقیقت این است که اگر فشاری خارج از حد بر خود اعمال کنید، توانایی درست فکر کردن را نیز از دست خواهید داد و در نهایت به زانو درخواهید آمد.
منبع : گاردین
