روز سی و یکم ژانویه مجلس سنا سرانجام پس از 18 ماه مجادله و برغم مخالفت های مستمر برخی از سناتورهای محافظه کار، تغییر فرازی از سرود ملی/ اوه کانادا را تصویب کرد. یعنی …تمام پسرانت… جای خود را به….همه ما… داد. به این ترتیب این سرود از نظر جنسیتی، حالت بی طرف پیدا کرد. تغییر مورد اشاره پس از تایید فرماندار کل (که بیشتر مرحله ای تشریفاتی است) حالت اجرایی پیدا می کند.
بدیهی است که لایحه این تغییر نیز مانند همه لوایح موافقان و مخالفانی داشت. از جمله مخالفان می توان از سناتور محافظه کار دان پلت نام برد، که به نظرش باید ایجاد این تغییر به همه پرسی/ رفراندوم گذاشته می شد. کمااینکه از جمله گفت: باورم این است که مردم هم می خواستند، در مورد سرود ملی مان اظهار نظر کنند.
شانتال پتیتکلر سناتور مستقل، قهرمان پیشین پارالمپیک کشور در دهه 1990 و اوایل دهه 2000، دارنده 14 مدال طلا برای رقابت با صندلی چرخدار/ ویلچر، و از موافقان این لایحه، پس از تصویب آن از جمله خاطرنشان کرد: من این افتخار را داشتم، که بارها روی سکوی قهرمانی باشم. اما هرگز این شانس را نداشتم، که بخوانم …همه ما … می توانم تصور کنم وقتی کسانی که خواهند توانست روی این سکو شکل تغییر داده را بخوانند، برایشان چه لحظه فوق العاده ای خواهد بود.
انتظار طولانی برای تصویب سنا
لایحه مربوطه در سال 2016 از سوی موریل بلانژه نماینده لیبرال وقت (که چند ماه بعد در همان سال چشم از جهان فروبست) به مجلس ملی تقدیم شد، و با رای اکثریت قاطع نمایندگان به تصویب رسید. اما به سبب مخالفت برخی از سناتورها تا سی ام ژانویه در سنا مورد تایید قرار نگرفته بود.
پیشینه
عالیجناب آدولف- بیسل روتیه و کالیکسا لاوالی در سال 1880 نسخه فرانسوی زبان اوه کانادا را سرودند. رابرت استنلی ویر هم نسخه انگلیس آن را در 1908 خلق کرد. در سال 1967 بود که توافق به عمل آمد، که اوه کانادا سرود ملی شود. اما تا سال 1980 طول کشید، که قانون مربوطه به تصویب برسد، و رسما چنین شود. جالب اینکه آقای ویر در سال 1913 در اثر خود <ما> را به <تمام پسرانت> تغییر داد. از همان هنگام 12 لایحه برای حذف این فراز تقدیم مجلس ملی شده بود. اما همه تلاش های پیشین -عمدتا به سبب مخالفت سناتورهای محافظه کار- بی ثمر مانده بودند. به عبارت دیگر تغییر اخیر، در واقع این سرود را به حالت نخست بازگرداند.
در حالی که نسخه انگلیسی اوه کانادا در خلال سال ها دستخوش برخی جرح و تعدیل ها شده، نسخه فرانسه آن دست نخورده باقی مانده است. چراکه این دو نسخه به جز آهنگ، تقریبا وجه مشترک دیگری ندارند. کمااینکه نسخه فرانسوی زبان بسیار وطن پرستانه و مذهبی است.
دیدگاه مردم
آخرین اطلاعات موثق در این مورد نشان می دهد، که شمار مخالفان با این تغییر بیش از موافقان آن است. کمااینکه نظرسنجی موسسه موسوم به مجمع پژوهش که برای نشریه تورنتو سان انجام شده، نشانگر آن است که نیمی از شرکت کنندگان با چنین تغییری مخالفند، و تنها 35 درصد از آن پشتیبانی می کنند. اما شمار مخالفان بگونه ای مستمر رو به کاهش داشته است. کمااینکه میزان آنها در نظرسنجی کاملا مشابه (همان موسسه برای همان نشریه) سال 2013، 65، و در نظرسنجی مشترک نشریه گلوب و میل و شبکه تلویزیونی سی تی وی سال 2001، 77 درصد بود.
موافقان
در پی انتشار خبر مربوطه، مردم در بخش اظهارنظرها، دیدگاه های خود را بیان کردند. مارگارت آتوود پرافتخارترین چهره ادبیات معاصر کانادا، به سبب این اقدام از مجلس سنا تشکر نمود. پم داماف از جمله نوشت باید از موریل بلانژه فقید سپاسگزاری کرد، که اینک رویایش به وقوع پیوسته است. جان لیتل گفت، زمانه تغییر کرده است. بنابراین یا باید خود را با آن مطابقت داد، و یا عقب ماند. دیوید الن اظهار داشت: می گویند سبب تغییر اولیه و گذاشتن کلمه پسرها به جای ما، این بود که تنها مردان به جبهه های جنگ اعزام می شدند، و احتمالا جان می باختند. حتی اگر این گفته را که هیچ سندی دال بر درست بودنش در دست نیست بپذیریم، اینک زنان نیز در جنگ حضور پیدا می کنند.
نخست وزیر ترودو از این تغییر به عنوان گامی دیگر به سوی برابری جنسیتی نام برد. الیزابت می رهبر ملی حزب سبز از دیگر سیاستمدارانی بود، که نظر موافقش را اعلام کرد.
مخالفان
کرامبورث این تغییر را نه خواستی همگانی، که یک گام سیاسی طولانی و پرهزینه دانست. پرم، رودریک جیمز، تیم زارانتز و رابین بلر، گفتند، در هنگام خواندن سرود ملی چنین تغییری را لحاظ نخواهند کرد. روی پاگ اظهار داشت، این اقدام صرفا هدر دادن وقت و پول مالیات دهندگان است. ادی بروک نوشت: گناه این هدر دادن دولت تنها به گردن خودش می باشد… می توان با کلمات بازی کرد، و گفت محافظه کاران بد هستند. اما مسئولیت این یکی تنها به عهده لیبرال ها می باشد.
جان گروسو موج سوم فمنیسم را توهین به هر کسی دانست، که یک جو هوش و زیرکی داشته باشد.
میلوی جانسون نوشت: این یکی دیگر مساله چپ میانه رو در برابر راست نیست. بلکه معدودی چپ تندروی شستشوی مغزی شده در سطح بالای دولت تصمیماتی می گیرند، که نظر ما در آنها ابدا دخیل نیست.
دیو فن/ Dav Fenn خاطرنشان کرد: اوه کانادا به دولت تعلق ندارد، و تغییر آن در ید قدرت اعضای آن نیست.
واکنش ها
چنین دیدگاه هایی برای خیلی ها غیرمنتظره هستند. کمااینکه جین ماس مدیر پیشین مرکز مطالعات کانادای دانشگاه دوک واقع در ایالت کارولینای شمالی می گوید از شنیدن اینکه برخی از این تغییر خوششان نمی آید، کاملا شگفت زده شده است. زیرا به نظرش چنین تغییری باید منطقی و عادی تلقی گردد. چراکه سبب می شود، نیم دیگر مردم کانادا (زنان) نیز مخاطب سرود ملی کشور خود باشند. حال آن که در نسخه پیشین تنها کلمه پسران وجود داشت. این چیزی نیست، که بخواهد به کسی بربخورد.
منبع: ایران جوان
