همان‌طور که قبلا در پیکوبیکو خواندید موارد تاییدشدهٔ سُرخک در ونکوور مشاهده شده‌اند و لااقل یک نفر هم در ادمونتون به این بیماری دچار شده است.
از آنجایی که علایم بیماری می‌توانند تا ۲۱ روز پس از مجاورت با ویروس سرخک مخفی بمانند، این احتمال می‌رود که افرادی از ادمونتون و لِدوک باعث سرایت آن به اهالی آلبرتا شده باشند و در روزهای آینده علایمش بروز کند.
هر چند واکسیناسیون بعد از گرفتن بیماری تاثیرگذار نیست اما توصیه می‌شود همه اهالی آلبرتا خود را در مقابل شیوع سرخک واکسینه کنند تا دچار آن نشوند و نزدیکان خود را هم از گزند بیماری در امان نگه دارند.
بیشتر اهالی آلبرتا در حوالی ۱ سالگی و بین سنین ۴ تا ۶ سالگی دو دوز واکسن دریافت کرده‌اند ولی ممکن است برخی والدین تصمیمی برخلاف این روند گرفته باشند و فرزندانشان را در معرض سرخک قرار داده باشند.
سازمان بهداشت آلبرتا این خدمت را به رایگان برای همه، در هر سنی، ارائه می‌کند و متقاضیان می‌توانند در تماس با تلفن ۸۱۱ با یک پرستار رسمی درباره محل دریافت واکسن مشورت کنند.
همچنین می‌توانید حضوری به نزدیکترین بیمارستان‌ها یا مراکز بهداشت عمومی مراجعه کنید که فهرست آنها در صفحهٔ پشتیبانی آنلاین AHS قرار دارد.
«صفحهٔ پشتیبانی AHS برای دریافت آدرس مراکز واکسیناسیون»
به گفتهٔ AHS، متولدین قبل از ۱۹۷۰ احتمالا در مقابل این ویروس ایمن هستند، زیرا پیش از آن تاریخ یک اپیدمی سرخک جان ۲.۶ میلیون نفر را در دنیا گرفت و اکثر متولدین ماقبل ۱۹۷۰ قبلا این بیماری را گرفته و ایمن شده‌اند.
AHS هشدار می‌دهد که این بیماری را جدی بگیرید زیرا حتی هنوز هم از بین هر ۱,۰۰۰ نفری که در کشورهای پیشرفته (مثل کانادا) به سرخک مبتلا می‌شوند، ۱ یا ۲ نفر جان خود را به این ویروس می‌دهند.
در ضمن سرخک می‌تواند باعث مشکلات جدی در سلامت انسان شود، مواردی مثل ادم (آب آوردن) مغزی، تشنج‌های ناگهانی، و از دست دادن شنوایی قابل جبران نیستند. پس نباید فکر کنید که علایم بیماری فقط به تب، سرفه، آب‌ریزش بینی، قرمزی چشم و التهاب پوست محدود می‌شوند.
آنهایی که در یک روز اخیر ناقل ویروس شده‌اند می‌توانند از طریق تنفس در فضاهای بسته یا تنگ آن را به دیگران منتقل کنند و تازه یک روز بعد علايم بیماری در خودشان آشکار می‌شود. پس به این اکتفا نکنید که تازگی‌ها در نزدیکی فردی با علایم بیماری نبوده‌اید.
در حال حاضر هیچ روش درمانی یا دارویی برای سُرخک وجود ندارد و بعد از ابتلا، بایستی تا پایان دوره علایم را تحمل کنید که در این بین یک دوره ۴ روزه یورش بیماری از همه بدتر است.
برخی والدین با نگرانی از شایعات در مورد ابتلا به اوتیسم در صورت واکسیناسیون، فرزندان خود را واکسینه نمی‌کنند. در این مورد نظر رسمی سازمان بهداشت آلبرتا را می‌خوانید:
خیر، واکسن‌ها باعث بروز اوتیسم نمی‌شوند. در پژوهش‌ها هیچ ارتباطی بین واکسن و اوتیسم یافت نشده است. شاید درباره اندرو وِیک‌فیلد، جراح بریتانیایی شنیده باشید که مدعی وجود رابطه بین واکسن و اوتیسم شده بود. اما چیزی که نمی‌دانید این است که غلط بودن پژوهش او اثبات شده و او مجوز پزشکی خود را از دست داده است.
در سال ۲۰۱۰، دادگاه قانونیِ انجمن پزشکی عمومیِ بریتانیا او را در ۴ مورد عدم‌صداقت و ۱۲ مورد سواستفاده از کودکان ناتوان مجرم شناخت که همه این موارد مربوط به پژوهشش در بارهٔ اوتیسم بودند.
برخی افراد به خاطر شرایط خاص خود —سن خیلی پایین، درمان سرطان در حال حاضر، یا پیوند عضو– قادر به دریافت واکسن نیستند و برای حفظ سلامت خود روی واکسینه شدن همشهری‌های خود حساب می‌کنند. اما این کار که به «مصونیت گروهی» مشهور است فقط در حد ۸۵ تا ۹۵ درصد جواب می‌دهد.
AHS می‌گوید: «با واکسینه کردن فرزندان خود، آنها را در مقابل این ویروس مقاوم می‌کنید و در ضمن به کمک همسایگانِ آسیب‌پذیر خود می‌آیید تا در کل جامعه‌ای سالم‌تر داشته باشیم.»
«صفحهٔ پشتیبانی AHS برای دریافت آدرس مراکز واکسیناسیون»
منبع: Dailyhive
