خانواده گاینس که از گذشته به تولید آبجو مشغول بودند پل Lions Gate را در سال 1938 افتتاح کرد. هدف آن‌ها از ساخت این پل آن بود که بتوانند راحت‌تر به املاک خود در بخش بریتیش واقع در وست ونکوور دسترسی داشته باشند. دولت استانی در سال 1955 مالکیت این پل را به عهده گرفت. در سال 1963 نیز عوارضی پل برچیده شد و سرانجام در سال 1998 و پس از جدالی طولانی درباره سرنوشت این پل و ارزش تاریخی و فرهنگی آن، رای به تعمیر و بازسازی Lions Gate داده شد. خانواده گاینس وظیفه تامین هزینه تزیین و نورپردازی این پل را برای جشن Expo 86 (نمایشگاه بین‌المللی سال 1986 شهر ونکوور) بر عهده داشت. در حال حاضر این پل تاریخی تحت حمایت اداره میراث باارزش بریتیش پسفیک قرار دارد. با ما همراه باشید تا با تاریخچه این پل زیبا بیشتر آشنا شویم.
پل Lions Gate بعنوان زیباترین پل در سرزمین‌های شمال پل معروف گولدن گیت سانفرانسیسکو شناخته می‌شود. با بازگشایی این پل در سال 1938، شهر ونکوور وارد عصر اتومبیل شد ایجاد مناطق حاشیه‌ای در اطراف شهر را که با خودرو قابل دسترس بودند تسریع کرد. شرکت تولید آبجو گاینس نخستین سرمایه‌گذار این پروژه بود و می‌خواست با ساخته شدن پل به سرزمین‌های بریتیش واقع در وست ونکوور دسترسی پیدا کند. جدی‌ترین مسئله در هنگام شروع ساخت این پل آن بود که جاده دسترسی به آن باید از میان پارک استنلی می‌گذشت و آن را به دو نیم تقسیم می‌کرد. با این وجود و از آن‌جایی که اجرای پروژه مشاغل فراوانی ایجاد می‌کرد و نیز شهر ونکوور گرفتار رکود بزرگ اقتصادی، ساخت پل نهایتا اجرایی شد. در سال 1933 هیئت مدیره این پارک نیز تنها با یک رای مخالف، با احداث پل موافقت کردند.
ایده ساخت یک پل بر روی First Narrows در اوایل دهه 1890 داده شد. با این وجود تا دهه 1920 این ایده شکل و ظاهر نهایی به خود نگرفته بود. در دسامبر سال 1933 و پس از یک رای‌گیری برای ساخت پل برگزار شد و نهایتا با اکثریت آرای شهر، عملیات عمرانی ساخت آن تصویب شد. ساخت پل در 31 مارس سال 1937 با پاکسازی ده هکتار از پارک استنلی برای ایجاد جاده دسترسی به دهانه پل شروع شد. پس از تکمیل پروژه ساخت پل، Lions Gate به طولانی‌ترین پل معلق در امپراطوری بریتانیا و یکی از بزرگترین پروژه‌هایی که در دهه 1930 در کشور کانادا انجام شدند، تبدیل شد. این پل با وجود اندازه بزرگی که دارد به خاطر سازه فولادی و ساختار بازی که در ساخت آن استفاده شده از وزن کمی برخوردار بوده و با مناظر اطراف خودش هماهنگی زیبایی دارد.
این پل به خاطر داشتن طول زیاد و نوآوری‌های تکنیکی که در ساخت سیستم کابلی آن به کار رفته، بسیار مورد توجه قرار گرفته بود. آلفرد جی. تی. تیلور را باید بعنوان مرد شماره یک ساخت این پل به حساب آورد. او یک مهندس و پیمانکار برجسته و صنعتگری بزرگ بود که املاک قابل توجهی در ساحل شمالی داشت و کار تامین مالی برای اجرای این پروژه را بر عهده گرفت. شرکت آبجوسازی گاینس بعنوان اولین تامین‌کننده مالی پل شناخته می‌شود و با ساخت این سازه می‌خواست به املاک در حال توسعه خود در بخش بریتیش وست ونکوور دسترسی پیدا کند.
نام این پل از اسم دو قله زیبا در رشته کوه North Shore گرفته شده که The Lions نام دارند. ورودی جنوبی این پل با دو مجسمه شیر زیبا به سبک آرت‌دکو تزیین شده است. این مجسمه‌ها آخرین اثر بزرگ و عمومی مجسمه‌ساز سرشناس ونکووری چارلز مارگا هستند.
دولت استانی در سال 1955 که به سال پل‌ها شهرت دارد، مالکیت این پل را برعهده گرفت. از دیگر پروژه‌های عمرانی برجسته این ناحیه می‌توان به پل‌های Second Narroes و Oak Street و نیز اتوبان 99 و تونل George Massey که به گذرگاه جنوبی شهرت دارد، اشاره کرد. بعدها لاین سوم مسیر اتومبیل نیز به پل Lions Gate اضافه شد تا بتواند ترافیک در حال رشد را تحمل کند. از سال 1963 عوارضی پل نیز برچیده شد و استفاده از پل رایگان گردید. پس از آن‌که این پل چندین دهه متوالی موجب بروز مشکلات ترافیکی و شلوغی شد، برخی تخریب آن را پیشنهاد کردند. در نهایت در دهه 1990 از تخریب آن جلوگیری شد و بجایش دولت استانی دستور بازسازی آن را صادر کرد. بازسازی این پل نشان داد که شهر ونکوور در حال عبور از عصر اتومبیل و ورود به عصری جدید است.
