کارتیکی دشپاند Kartiki Deshpande و خانواده‌اش از زندگی در ونکوور کاملا راضی هستند، اما ممکن است به زودی مجبور به ترک شهر موردعلاقه خود شوند.
دختر آن‌ها نووا هم‌اکنون در لیست انتظار برای ثبت‌نام در مهدکودک‌های شهر قرار دارد. برای ثبت‌نام در این مراکز باید هزینه‌ای در حدود 1000 دلار بپردازید و علاوه بر آن برخی هزینه‌های جانبی نیز وجود خواهد داشت.
در حال حاضر حدود 2 سال و نیم از زمان ثبت درخواست دشپاند می‌گذرد. او در اینباره گفت: تنها دو تا سه روز پس از رسیدن به شهر از همسرم خواستم تا در این مراکز درخواست ثبت‌نام دهد. پیدا کردن مهدکودک برای نووا یکی از اولویت‌های اصلی ما بود.
حال نووا توسط پرستار بچه مراقبت می‌شود و جزو 80 درصد کودک ونکووری محسوب می‌شود که تحت مراقبت غیرمجاز قرار دارد. خانواده دشپاند هنوز گزینه جایگزین دیگری برای مراقبت از او پس از پایان قرارداد فعلی با پرستار کودکشان پیدا نکرده‌اند.
همین موضوع باعث شده که دشپاند و همسرش بسیار نگران وضعیت او باشند. این نگرانی حتی موجب شده تا به فکر ترک شهر موردعلاقه خود و رفتن به شهرک‌های حاشیه‌ای ونکوور نیز بیفتند. البته وضعیت در این نقاط خیلی بهتر از ونکوور نیست و شاید حتی مجبور شوند با استان بریتیش‌کلمبیا خداحافظی کنند.
دشپاند در اینباره گفت: متاسفانه شرایط کنونی اینگونه است و نمی‌توانیم تغییری در آن ایجاد کنیم. دوستان و آشنایان به ما هشدار می‌دهند که بهتر است هرچه سریع‌تر تصمیم خود در اینباره را بگیریم و دختر خود را در لیست مراقبت‌های بعد از مدرسه نام‌نویسی کنیم، زیرا اگر نووا شش ساله شود و من این کار را نکرده باشم مشکلات بیشتری در آن زمان گریبان‌گیر ما خواهد شد. ما واقعا نمی‌دانیم باید چه کاری کنیم!
وضعیتی که دشپاند در آن قرار دارد گوشه‌ای از مشکات خانواده‌ها است که به دلیل نبود مراکز و مهدکودک‌های مجاز در ونکوور و استان بریتیش‌کلمبیا ایجاد شده است. آن‌ها علاقه‌ای به ترک شهر ندارند و شهر نیز نمی‌خواهد آن‌ها را از دست دهد.
دشپاند و همسرش هر دو دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند. او در زمینه ساختمان‌های سبز فعالیت می‌کند. همسرش نیز یک دانشمند حوزه داده است. شهرداری ونکوور به شدت نگران این بحران است و نمی‌خواهد نیروهای متخصص اینچنینی را به همین راحتی از دست دهد.
ماری کلار زک نیز می‌گوید که بسیاری از همکارانش به همین دلیل از شهر رفتهاند. یکی از همکارانش مجبور است تا هر روز صبح از خانه خود در ونکوور به برنابی رانندگی کند. این شهر نزدیک‌ترین جایی بوده که در آن برای فرزندش مهدکودک پیدا کرده است. زک خودش مدیر بخش سیاست‌های اجتماعی شهر ونکوور است و مراقبت از کودکان جزو سوابق او بوده، اما شرایط کنونی به شدت او را ناراحت کرده است.
به گفته بسیاری از خانواده‌های قدیمی‌تر شهر، نبود مهدکودک‌های مجاز در مترو ونکوور مسئله جدیدی نیست. زمانی که زک اولین فرزند خود را در دهه 90 میلادی به دنیا آورد نیز وضعیت مراقبت از کودکان در شهر بد بود. با اینحال او می‌گوید که وضعیت کنونی به نسبت آن زمان بدتر شده است.
بحرانی نامرئی
به گفته یکی از فعالین حوزه مراقبت از کودکان، این بحران برای مدت‌ها ناپیدا بوده است.
شرون گرگسن می‌گوید: معمولا تا زمانی که خانواده‌ها صاحب فرزند نشوند از این مشکل باخبر نخواهند شد. در این زمان است که پدر و مادر باید مجددا به سر کار خودشان بازگردند و ناگهان متوجه این بحران وحشتناک می‌شوند. معمولا تا وقتی که افراد خودشان به این بحران دچار نشوید از آن بی‌خبر خواهند بود.
کنشگران می‌گویند یکی از علل آن‌که بحران مراقبت از کودکان همچنان بدون راه‌حل باقی مانده آن است که زنان وظیفه مراقبت را در بسیاری از مواقع قبول می‌کنند.
دشپاند می‌گوید که نبود مهدکودک کافی در ونکوور بسیاری از دوستان و همکاران او را مجبور به ترک شهر کرده است. اگر مشکلات سیاست‌گذاری عمومی باعث می‌شود تا افراد ماهر و متخصص ونکوور را در دهه‌های دوم، سوم و چهارم زندگی خود ترک کنند، مطمئنا با مسئله‌ای اجتماعی در ارتباط هستیم.
زک و همکارانش در شهرداری شهر در سال‌های اخیر سعی کرده‌اند تا برای حل این مشکل که در گذشته در حوزه مسئولیت مقامات استانی قرار داشت، کارهایی انجام دهند. در شهری گران‌قیمتی مانند ونکوور که دارای فضای شهری محدود است باید خیلی خلاقانه عمل کرد. در حال حاضر ونکوور مهدکودک‌ها را در پارک‌های متروک و سقف مدارس می‌سازد و پیشرو در برگزاری مهدکودک‌های فضای باز در پارک‌ها است. آن‌ها می‌گویند که می‌توان به بهبود شرایط امیدوار بود.
دولت NDP جدید اخیرا تلاش کرده تا طرح مراقبت همگانی از کودکان را به عنوان یکی از بزرگترین تغییرات سیاسی تاریخ بریتیش‌کلمبیا پیگیری کند. دولت استانی سال گذشته اعلام کرد که مبلغ 1.3 میلیارد دلار را ظرف سه سال برای مراقبت از کودکان هزینه خواهد کرد که بیش از دو برابر کل هزینه‌های انجام شده توسط دولت پیشین خواهد بود. این هزینه برای کاهش فشار مالی ثبت‌نام در مراکز مراقبتی مجاز برای خانواده‌هایی که درآمد سالیانه کمتر از 111،000 دلار دارند در نظر گرفته شده است. به گفته مقامات دولتی این اقدام باعث شده تا از زمان شروع طرح در سال گذشته بیش از 200 میلیون دلار در هزینه‌های خانواده‌های بریتیش‌کلمبیا صرفه‌جویی شود.
هرچند خانواده‌ها، حامیان و کارگران از اقدامات جدید دولت استقبال کرده‌اند، اما آن‌ها می‌گویند که استان بریتیش‌کلمبیا همچنان با شرایط ایده‌آل فاصله زیادی دارد.
گرگسن می‌گوید: هرچند اقدامات کنونی بسیار خوب بوده، اما متاسفانه در سال‌های گذشته مسئله مراقبت از کودکان وضعیت بسیار بحرانی پیدا کرده است. مقامات به این بحران کاملا بی‌توجهی کرده‌اند و کسی برای حل آن تلاشی نکرده است. ما به چیزی بیش از اعطای یک بودجه خوب احتیاج داریم.
کنشگران می‌گویند که طرح مراقبت همگانی از کودکان یک اقدام جدید و اساسی نیست و در بیشتر نقاط دنیا نیز اجرا می‌شود. بر اساس آمار منتشر شده توسط سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، وضعیت کانادا از نظر مقدار هزینه برای تحصیل کودکان خردسال به نسبت میزان درآمد GDP اصلا خوب نیست و در رتبه‌های پایین در بین کشورهای توسعه‌یافته لیست قرار دارد. OECD از دولت کانادا خواسته تا هرچه سریع‌تر مقدار بودجه خود در حوزه مراقبت از کودکان را افزایش دهد.
از طرفی شرایط بریتیش‌کلمبیا در بین استان‌های کانادا نیز بسیار بد است و بر اساس آخرین گزارش منتشر شده، در سال 2017 از نظر مقدار هزینه در حوزه مراقبت از کودکان در انتهای لیست جای گرفته است. هرچند به گفته زک هزینه‌ها و اقدامات اخیر شهرداری ونکوور وضعیت این شهر را در بین سایر شهرهای بریتیش‌کلمبیا بهتر کرده ، اما مسئله مراقبت از کودکان همچنان به عنوان یک بحران، گران‌قیمت‌ترین شهر کانادا را تهدید می‌کند.
یکی از وعده‌هایی که حزب NDP در کمپین‌های انتخاباتی سال 2017 داد، طرح مراقبت از فرزندان 10$-a-day بود. متاسفانه این وعده برای بسیاری از خانواده‌ها تحقق نیافت، اما برخی از خانواده‌های خوش‌شانس نیز توانستند فرزند خود را در یکی از 53 مرکزی که برای این طرح آزمایشی در بریتیش‌کلمبیا در نظر گرفته شدهاند، ثبت‌نام کنند.
به نظر بسیاری از خانواده‌ها طرح 10$-a-day به شکلی خوب اجرا نشده است. اما گرگسن که سخنگوی این طرح استانی در حزبNDP از سال 2011 بوده می‌گوید که گسترش طرح کنونی به زمان و سیاست‌گذاری‌های بیشتر نیاز دارد.
گرگسن افزود: خوشبختانه شاهد آن بوده‌ایم که در یک سال گذشته پیشرفت بیشتری به نسبت 16 سال قبل از آن رخ داده است. به عقیده کارشناسان برای همه‌گیر شدن این طرح و دسترسی تمام خانواده‌ها به آن به 10 سال زمان نیاز خواهد بود.
به گفته او دولت کنونی بریتیش‌کلمبیا تلاش زیادی برای کم کردن هزینه‌های مراقبت از فرزندان کرده است. گرگسن گفت: تنها بخشی که دولت در آن نتوانسته به خوبی عمل کند فضای موردنیاز برای اجرای این طرح است. ما برای پیاده‌سازی سیستم عمومی مراقبتی به بیش از 100،000 محل جدید نیاز داریم.
برنده شدن لاتاری
با این‌که قیمت خانه در مترو ونکوور بسیار زیاد است، اما هزینه مراقبت از فرزندان برای بسیاری از خانواده‌ها در طول ماه بیشتر از هزینه رهن و یا اجاره خانه تمام می‌شود. هزینه مهدکودک برای بسیاری از والدین ونکووری در جایگاه هزینه خانه دوم قرار دارد.
خانواده‌هایی که توانسته‌اند کودک خود را در مهدکودک‌های ارزان دولتی ثبت‌نام کنند می‌گویند که شاهد بهبود وضعیت مالی خودشان بوده‌‌اند. امیلی گاولیک که مدیر اجرایی نهاد Early Childhood Educators بریتیش‌کلمبیا است می‌گوید: ما داستان‌هایی بسیاری از خانواده‌هایی شنیده‌ایم که پس از ثبت‌نام در این مراکز توانسته‌اند برای اولین بار پس از ماه‌ها میوه تازه خریداری کنند.
میانگین هزینه ماهیانه برای مراقبت از کودکان نوزاد و خردسال در مرکز مراقبتی Westcoast شهر ونکوور 1،407 دلار گزارش شده است. این درحالی است که هزینه مراکز دولتی با هزینه 10 دلار در ماه 200 دلار است.
یک خانواده با سه کودک با ثبت‌نام آن‌ها در مرکز مراقبتی Novaco که تنها مرکز آزمایشی منطقه North Shore است، می‌تواند سالانه بیش از 35،000 دلار صرفه‌جویی کند.
نبود مهدکودک‌های مجاز و مناسب نتنها والدین را آزار می‌دهد بلکه به کودکان هم آسیب‌های جبران‌ناپذیری می‌رساند. یک مطالعه جامع در کانادا و سایر نقاط دنیا نشان داده که آموزش‌های باکیفیت در سنین پایین می‌تواند برای کودکان بسیار مفید باشد.
در گزارشی متعلق به TD Economics در سال 2012 گفته شده که آموزش در سنین پایین نتنها برای کودکان مفید است، بلکه فواید متعددی نیز برای والدین و وضعیت اقتصادی آن‌ها دارد. بنا به چندین مطالعه، آموزش کودکان در سنین پایین می‌تواند به کاهش هزینه‌های خانواده‌ها کمک کند.
به گفته کارشناسان حتی اگر استان قادر باشد بودجه موردنیاز برای اعطای مجوز به تمام مهدکودک‌های بریتیش‌کلمبیا برای اجرای طرح 10$-a-day را تامین کند، این تعداد همچنان نمی‌تواند نیاز استان را رفع نماید. بر اساس بررسی‌های انجام شده توسط مرکز تحقیقاتی Internal City ونکوور، این شهر هم‌اکنون با کمبود 16،274 عددی در تعداد مراکز مراقبت از کودکان مواجه است.
براساس برآوردهای گرگسن، استان بریتیش‌کلمبیا نیز به 120،000 عددی مرکز مراقبتی بیشتر دارد.
برای انجام این محاسبات از داده‌هایی مانند اطلاعات سرشماری، آمار مراکز مراقبتی مجاز و برآورد تعداد خانواده‌هایی که به این مراکز مجاز دسترسی دارند، انجام شده است. در این محاسبات والدینی که قادر به استخدام پرستارهای دائمی هستند نیز درنظر گرفته شدهاند.
اطلاعات تهیه شده توسط دپارتمان پروژه‌ها و سیاست‌های اجتماعی ونکوور نشان می‌دهد که بحران کمبود مراکز مراقبتی برای کودکان سه تا چار ساله در 17 عدد از 22 ناحیه اقماری کلان‌شهر ونکوور نیز وجود دارد. این بحران برای مراقبت از کودکان کمتر از دو سال در تمامی این شهرک‌های اقماری حاکم است.
پنجاه‌وسه مرکز مراقبتی از کودکان در سرتاسر استان ازجمله هشت مرکز در شهر ونکوور، برای اجرای طرح آزمایشی 10$-a-day انتخاب شدهاند. در انتخاب این مراکز فاکتورهایی مانند جغرافیا، جمعیت و نوع برنامه‌ها درنظر گرفته شدهاند. زمانی که دولت در ماه نوامبر درباره شروع این طرح اطلاع‌رسانی کردن خانواده‌ها برای ثبت‌نام کودکان خود به مراکز هجوم آوردند.
گرگسن می‌گوید: خانواده‌ها پس از اطمینان از ثبت‌نام فرزندشان در این مراکز اشک می‌ریختند. اما خانواده‌های بسیاری هم بودند که کودکشان در این مراکز پذیرفته نشدند و مجبور بودند هزینه 1،500 دلار در ماه را همچنان بپردازند.
کارشناسان، والدین و مسئولان دولتی پذیرفته شدن در این مراکز را همچون برنده شدن در لاتاری تشبیه کرده‌اند.
به گفته گرگسن و دیگر فعالان این شرایط خبر از یک مشکل بزرگ می‌دهد. اگر ثبت‌نام در طرح 10$-a-day تغییری بزرگ در زندگی خانواده‌ها ایجاد می‌کند، پس بحران بزرگی در این شهر وجود دارد.
این یک برنامه اقتصادی است نه اجتماعی
تمام خانواده‌ها قادر نیستند کودکان خود را نزد پدربزرگ و مادربزرگ یا عمه و عموی خود بگذارند. در استان بریتیش‌کلمبیا این شرایط برای خانواده‌ها خیلی کمتر از جاهای دیگر هم وجود دارد. بریتیش‌کلمبیا در میان استان‌های کانادا از نظر شهروندانی که دارای حداقل پنج نفر بستگان هستند در رتبه نهم جای گرفته است. تنها کبک از این نظر در رتبه پایین‌تر از بریتیش‌کلمبیا جای گرفته، اما از سویی دارای شرایط بسیار بهتری از نظر مراقبت همگانی کودکان است.
استان کبک از دهه 1990 برنامه پرداخت یارانه برای مراقبت از کودکان را به اجرا گذاشته که از روزانه 5 دلار آغاز شد و هم‌اکنون با افزایشی نسبی در حال اجرا است.
با وجود آن‌که تردیدهای زیادی درباره این طرح وجود دارد اما بر اساس یک مطالعه در دانشگاه شربروک در سال 2012، در سال 2008 دسترسی به مراقبت‌های کم‌هزینه موجب شده تا نزدیک به 70،000 مادر شغل خود را حفظ کنند. در صورت اجرا نشدن برنامه تمامی این مادران مجبور به استعفا از کار خود می‌شدند. این گزارش با همکاری یک پروفسور امور مالیاتی، یک اقتصاددان و یک پژوهشگر انجام شده است. بعلاوه گزارش نشان می‌دهد که وجود این مراکز موجب افزایش 5 میلیارد دلاری مقدار GDP استان شده و به سبب آن افزایش درآمدهای مالیاتی دولت‌های محلی و استانی کبک توانسته هزینه‌های برنامه را تا حد زیادی جبران کند.
نحست‌وزیر بریتیش‌کلمبیا جان هورگان در سخنرانی تازه‌ای که درباره گسترش مراقبت‌های همگانی انجام داده آن را کاملا یک برنامه اقتصادی و غیر اجتماعی نامیده است.
هورگان این سخنان را ماه گذشته و طی نشست خود با سافینا کابا در مرکز مراقبتی Novaco در North Van انجام داده است. سافینا یکی از کارمندان این مرکز و همچنین یکی از افرادی است که از طرح مراقبت 10$-a-day استفاده می‌کند.
در این جلسه و در زمانی که کابا با نخست‌وزیر صحبت می‌کرد، دختر چهارساله‌اش در اطراف میز مشغول بازی بود. کابا در مصاحبه با Sun اذهان داشت که حضور زویا در مرکز 10$-a-day باعث شده تا برای اولین بار در یک گروه مجاز مراقبتی و در کنار سایر کودکان قرار بگیرد و به جای آن‌که با پدربزرگ و مادربزرگ خود وقت بگذراند، تحت مراقبت معلمین حرفه‌ای است.
بر اساس گزارش Oxfam که ماه پیش منتشر شده، کارمندان شاغل در حوزه مراقبت کانادا که 97 درصد از آن‌ها را زنان تشکیل می‌دهند یکی از بدترین شغل‌ها را دارا هستند. تقریبا 90 درصد از کارمندان کانادایی مراکز مراقبتی دارای تحصیلات عالی در زمینه کاری خود هستند، اما از حقوقی تا 40 درصد کمتر از میانگین حقوق سایر زنان شاغل در حوزه‌های دیگر برخوردارند.
هورگان حین بازدید از مرکز مراقبتی Novaco با اشاره به این آمار، بر بهبود وضعیت شغلی و میزان حقوق کارمندان شاغل در این حوزه نیز تاکید کرد.
به گفته هورگان آموزش‌های کودکان در سنین پایین با نگهداری از بچه تفاوت دارد و برای گرفتن نتیجه مناسب و ایده‌آل باید از افراد متخصص استفاده کرد. او افزود: کسانی که در این حوزه مشغول به کار هستند به حرفه خود عشق و علاقه دارند، اما این باعث نمی‌شود تا مشکل پرداخت هزینه‌ها و اجاره منزل را فراموش کنند. تهیه مسکن و مراقبت از فرزندان به دو مسئله اساسی برای خانواده‌های جوان تبدیل شده و اگر می‌خواهیم بحران از این عمیق‌تر نشود، باید این نیازها را در نواحی شهری گوناگون مانند ونکوور رفع کنیم. قدم اول برای رفع این نیاز تهیه فضاهای مراقبتی بیشتر است.
کارهای زیادی باید انجام شود
بسیاری از خانواده‌ها اگر نتوانند در طرح 10$-a-day ثبت‌نام کنند مجبور به ترک شهر ونکوور و حتی استان بریتیش‌کلمبیا می‌شوند.
کاترینا چن که وزیر استانی مراقبت از کودکان بریتیش‌کلمبیا است می‌گوید بسیاری از والدین پس از ثبت‌نام در این طرح از آن‌که توانسته‌اند در استان و شهر خود بمانند بسیار خوشحال شدهاند. حال آن‌ها می‌توانستند هزینه مراقبت را بپردازند و مجددا به سر کار خود برگردند.
چن گفت: من در سال‌های اخیر همواره تعجب می‌کردم که چرا مراقبت از کودکان در سنین پایین جزو الویت‌های دولت استانی قرار ندارد. ما حالا در تلاش برای حل این بحران هستیم و هنوز کارهای بسیار زیادی برای انجام دادن باقی مانده است.
کارشناسان می‌گویند دولت باید کمک‌های مالی بیشتر برای حمایت از مراکز مراقبتی استان انجام دهد. بودجه کنونی توانسته تا از مرکزی که توسط بخش دولتی، بومیان و سازمان‌های غیرانتفاعی اداره می‌شوند تا سقف 1 میلیون دلار حمایت مالی به عمل آورد. هرچند این بودجه به نسبت دولت پیشین حمایت‌های مالی را دوبرابر کرده، اما بسیاری از این مراکز برای تامین امکانات خود نیاز به کمک‌های بیشتری دارند.
چن می‌گوید که او نیز گزارش‌هایی درباره کافی نبودن بودجه 1 میلیون دلاری کنونی شنیده است. او افزود: ما در حال بررسی این گزارش‌ها هستیم و در هفته‌های آینده خبرهای خوشی را به شما خواهیم داد.
اما گرگسن اعتقاد دارد که حتی اگر بودجه‌های دولتی افزایش پیدا کند و تعداد مراکز مراقبتی نیز بیشتر شود، ما همچنان به طراحی یک سیستم مناسب که در تعامل با سیستم مدارس دولتی باشد احتیاج خواهیم داشت.
گرگسن در اینباره گفت: روند ساخت مدارس ابتدایی در استان با روندی که برای ساخت مراکز مراقبتی در پیش گرفته‌ایم متفاوت است. ما نمی‌توانیم برای ساخت 120،000 مرکز جدید به شیوه کنونی عمل کنیم.
هم‌اکنون چندین نوع مرکز مراقبتی مختلف در بریتیش‌کلمبیا فعالیت می‌کنند.
به گفته شهرداری ونکوور تنها 18 درصد از کودکان این شهر در مراکز مجاز مراقبتی که دارای استانداردهای قانونی کیفی، ایمنی و سلامت هستند، ثبت‌نام شدهاند. مراکز فعال کنونی در انواع مراقبت‌های گروهی پاره‌وقت و تمام‌وقت، مراقبت مجاز خانوادگی از کودکان و پیش‌دبستانی‌ها جای می‌گیرند. برآورد می‌شود که 82 درصد کودکان دیگر در مراکز غیرقانونی مورد مراقبت قرار می‌گیرند. به نظر می‌رسد که نرخ‌های استانی نیز تقریبا همین‌طور هستند.
این آمار به این معنی نیست که مراکز غیرمجاز غیرایمن و بی‌کیفیت هستند، اما باید خانواده‌ها این را بدانند که در این مراکز خبری از رعایت استانداردهای تعیین شده نیست. مراقبت کودکان توسط بستگان، در گروه‌های دوستانه، و مراقبت‌های licence-not-required در این دسته جای می‌گیرند.
مراکز licence-not-required به صورت قانونی در بریتیش‌کلمبیا فعالیت می‌کنند. اما به گفته سایت اینترنتی دولت، از آن‌جایی که این مراکز ثبت نشده‌اند و دارای مجوز نیستند امکان نظارت و بازرسی از آن‌ها نیز وجود ندارد و ممکن است دارای استانداردهای سلامت و ایمنی استانی نباشند. به عنوان مثال هیچ قانونی نمی‌تواند از بازگشایی یک مرکز licence-not-required توسط افرادی که دارای سوابق کیفری است جلوگیری کند.
روزانه تعداد بسیار زیادی از کودکان در مراکز مراقبتی غیرمجاز ثبت‌نام و نگهداری می‌شوند. بسیاری از والدین که فرزندان خود را در چنین مراکزی نگهداری می‌کنند احتمالا این تصور را داشته‌‌اند که مرکز مربوطه دارای مجوز است. در سال 2017 یک نوزاد در یکی از مراکز غیرمجاز واقع در ونکوور جان خود را از دست داد.
هرچند افراد شاغل و فعال در این حوزه اعتقاد دارند که وجود مراکز غیرمجاز یک مشکل اساسی محسوب می‌شود، اما نمی‌توان به سادگی ابعاد این مسئله را درک کرد. دولت تنها قادر است در صورت دریافت گزارش و شکایت درباره این مراکز از وجود آن‌ها مطلع شود.
در اوایل ماه مه خبرگزاری Vancouver Sun با مسئولان Coastal Health که یک آژانس فعال در زمینه بازرسی از مراکز درمانی است مصاحبه کرد و از آن‌ها خواست آماری از تعداد شکایت‌های سالانه در دهه گذشته از مراکز مراقبتی مجاز و غیرمجاز ارائه دهند. این مرکز از خبرگزاری خواست تا به وزیر بهداشت استان مراجعه کنند. این وزارتخانه نیز Sun را به مقامات بهداشتی استان ارجاع داد.
این خبرگزاری با هر پنج مقام بهداشتی استان مکاتبه کرد و از آن‌ها خواست تا تعداد شکایت‌هایی که از مراکز مراقبتی شده را در اختیارش قرار دهند. پس از آن وزیر بهداشت از خبرگزاری خواست تا یک مهلت چهار هفته‌ای برای رسیدگی به این درخواست به او دهند.
سرانجام پس از گذشت چهار هفته از مهلت خواسته شده هیچ آماری در اینباره از سوی وزیر بهداشت به خبرگزاری داده نشد.
دشپاند و همسرش هم‌اکنون در تلاشند تا یک پرستار یا مرکز مراقبتی مناسب را پیش از پایان قرارداد فعلی خود با پرستار کودکشان بیابند. او می‌گوید که در صورت پیدا نشدن جایگزین مناسب تا ابتدای ماه آگوست مجبور خواهد شد تا شغل خود را ترک کند. او افزود: این تنها مشکل من نیست. هزاران نفر دیگر نیز با مشکلی مشابه درگیر هستند. ای کاش شرایط اینگونه نبود.
منبع: vancouversun
