دفعهٔ بعدی که سوار هواپیما می شوید، به این دقت کنید که چند بار صدای دینگِ چراغ کمربند ایمنی را می شنوید. شما این صدا را می شنوید ولی معنایش را نمی دانید. خلبان ها هم این بی خبری را دوست دارند، زیرا با همین دینگ ها است که بدون ترک کابین، پیام های رمزی برای خدمه می فرستند.
این فقط یکی از چیزهایی است که فقط خلبان ها و خدمهٔ هواپیما می دانند و ترجیح می دهند از مسافرین پنهان نگه دارند.
به دل نگیرید، خلبان ها درباره خیلی چیزها رازدارند و این به خصوص شامل کارهایی می شود که در کابین انجام می دهند. این هم بخشی از شغل آنها است و البته روشی است برای آرام نگه داشتن مسافرین.
مثلا وقتی که یک صاعقه به هواپیما می خورد، خلبان هرگز با تلفن داخلی این اتفاق را به خدمه منتقل نمی کند. در عوض، با گفتن اینکه پرواز به آرامی ادامه دارد به آنها آرامش می دهد تا اگر کسی هم متوجه برخورد صاعقه شده است، بداند که خطری در کار نیست.
بعضی از کارهایی که خلبان ها در کابین انجام می دهند برخلاف قواعد است، برای همین علاقه ای به گفتن آنها ندارند. برای مثال، وقتی طول یک پرواز ۱۴ تا ۱۶ ساعت باشد، آنها خیلی خسته می شوند و… بله درست حدس زدید، با این که خوابیدن در کابین حین پرواز ممنوع است، قواعد را نادیده می گیرند و چُرت می زنند، تا برای بقیه پرواز سرحال باشند.
در حین پرواز، رازها و دروغ های مصلحتی زیادی وجود دارند، و برخی از افسانه های هوایی در این باره را فقط خلبان ها می توانند تعریف کنند—که البته معمولا آنها را با کسی در میان نمی گذارند.
مقدمه بس است. بیایید به سراغ این ۲۵ راز برویم.
۲۵. آنها در کابین می خوابند
خلبان ها نمی خواهند مسافرین بدانند که در کابین می خوابند، در واقع این کار ممنوع است. قوانین خطوط هوایی اجازه نمی دهند که خلبان ها حین پرواز بخوابند.
اما این خیلی مسخره است، به خصوص وقتی پرواز بیش از ۱۱ ساعت به طول بینجامد. برای همین آنها چرت می زنند.
سازمان هواپیمایی فدرال (FAA) هرگز خوابیدن یا نخوابیدن خلبان ها را مکتوب نکرده است، اما، اگر خلبان ها گاهی چُرت کوتاهی بزنند، باعث می شود سرحال بیایند. حتی محققان خواب هم معتقدند که این برای آنها مفید است.
۲۴. احترام به یونیفورم لازم است
احترام به خلبانی که در هواپیما یا فرودگاه است، الزامی است. یونیفورم باعث می شود خلبان ها شبیه ستاره ها به نظر بیایند و برای همین مردم در فرودگاه ها به آنها احترام می گذارند.
در ضمن احترام رسمی و استفاده از عنوان «کاپیتان» برای خلبان ها به جا است.
لباس خلبانی برق خاص خودش را دارد و واکنش های مردم را بر می انگیزد. حتما در فیلم «اگه میتونی منو بگیر» با بازی لئوناردو دی کاپریو این مورد را دیده اید. اما خود خلبان ها نمی خواهند این قضیه در بوق و کرنا شود، چون مسافرین فکر می کنند که شغل آنها خیلی مسحورکننده است، در حالی که این واقعیت ندارد.
۲۳. به غذای مسافرین، لب نمی زنند
خلبان ها نمی خواهند شما بدانید که در کابین پرواز، غذایی جدا از غذای مسافرین سرو می شود. زیرا ممکن است این طور به نظر آید که خودشان را بالاتر از دیگران می دانند. اما این یک الزام است و خلبان ها باید از آن تبعیت کنند.
در هر پرواز، غذای خلبان ها جدا از مسافرین است تا در صورتی که غذاها فاسد بودند، خلبان دچار مشکل نشود.
این برای اطمینان از مریض نشدن خلبان ها در اثر مسمومیت است و جالب است که حتی در یک پرواز، خلبان و کمکِ او هم حق ندارند غذای خودشان را به هم تعارف کنند تا اگر یکی مریض شد، دیگری بتواند هواپیما را هدایت کند.
۲۲. از کم آبی بدن رنج می برند (جدی!)
بسیاری از خلبان ها خودشان را محدود می کنند و مایعات کمی می نوشند. و این به خاطر قواعد الزامی شرکت های هوایی در مورد استفاده از توالت است.
آنها می توانند به دستشویی بروند، اما فقط در صورتی که یکی از خدمه پرواز جایشان را در صندلی خلبانی بگیرد، زیرا همیشه باید دو نفر در کابین حاضر باشند.
همهٔ اینها باعث ایجاد استرس در طول پرواز می شود. خلبان ها نمی خواهند شما بدانید که به ندرت به دستشویی می روند زیرا این یعنی آنها دچار کم آبی دایمی هستند، که یک مشکل جدی است و می تواند باعث نگرانی مسافرین در مورد سلامت آنها شود.
۲۱. واقعا مجازند در کابین حرف بزنند
خلبان ها حق ندارند به کسی بگویند که داخل کابین، حرف زدن مجاز است یا نه. در کل آنها نمی خواهند مسافرین فکر کنند که داخل کابین هواپیما، گپ و گفت درباره زندگی روزمره در جریان است و دو خلبان به جای هدایت هواپیما، دارند خوش می گذرانند.
اما واقعیت این است که آنها در ارتفاع زیر ۱۰,۰۰۰ پا حق گپ و گفت ندارند و فقط مجاز به صحبت درباره هدایت هواپیما هستند.
هیئت ایمنی حمل و نقل بین المللی اغلب وضعیت خلبان ها را بررسی می کند تا ببیند آیا آنها قواعد را رعایت کرده اند یا نه. به خصوص وقتی که حادثه یا اتفاقی رخ داده باشد، بایستی مشخص شود که خلبان ها در آن لحظه، تابع قوانین بوده اند یا نه.
۲۰. نمی خواهند کسی کامپیوتر پرواز را ببیند
خیلی ها تصور می کنند که خلبان ها کار چندانی با هدایت هواپیما ندارند و در عوض به کامپیوترهای هدایت خودکار خیره می شوند.
به همین خاطر است که خلبان ها نمی خواهند کسی سیستم های داخل کابین را ببیند یا مسافر بداند که هواپیما توسط سیستم خودکار هدایت می شود.
خلبان و کمک خلبان اغلب مشغول کار هستند و همیشه چیزی برای چک کردن وجود دارد. آنها باید تغییرات وضعیت پرواز، ارتباطات، شرایط هدایت هواپیما، و وضعیت سوخت را زیر نظر داشته باشند. خلاصه کنیم: با اینکه همیشه فرمان هواپیما را در دست ندارند، اما این به معنای بیکار بودن آنها نیست.
۱۹. از خلبان خودکار استفاده می کنند
برای کاهش ترس مسافرین، خلبان ها نمی خواهند شما بدانید که فقط چند ثانیه بعد از شروع پرواز، آنها هواپیما را در حالت خلبان خودکار گذاشته اند. بله، فناوری های هدایت خودکار کامپیوتری، تا حد زیادی باعث شده اند نقش خلبان ها غیرضروری شود.
کامپیوترها بخش ضروری پرواز هستند و بیشتر مواقع نیازی به دخالت انسان نیست.
اما دوباره، این ربطی به اهمیت نقش خلبان ها ندارد. آنها بیشتر دقایق پرواز را به وظایفی که بالاتر اشاره شد، مشغولند. و بیایید فراموش نکنیم: کارهایی هستند که کامپیوترها از پس شان بر نمی آیند، مثلا برخاستن از فرودگاه و فرود آمدن.
۱۸. در کابین مطالعه می کنند
خلبان ها در کابین مجازند که روزنامه بخوانند. زیرا روزنامه ها از مطالب کوتاهی تشکیل شده اند که حواسشان را برای مدت طولانی پرت نمی کنند.
آنها گاهی اوقات که هواپیما را روی هدایت خودکار گذاشته اند، داستان کوتاه و کتاب هم می خوانند. ولی نمی گذارند مسافرین متوجه شوند.
خیلی مواقع، به خصوص وقتی پرواز طولانی باشد، خلبان ها این قانون را نقض می کنند. دلیل ممنوعیت آن خیلی واضح است: اگر داستان خیلی گیرا باشد، به کلی خلبان را از شرایط آن لحظهٔ پرواز دور می کند.
گاهی هم خلبان ها با آیپدهایشان بازی می کنند که البته این یکی را هم قرار نیست کسی بداند.
۱۷. ممکن است سوخت اضافه نزنند
این مورد را فقط خلبان های یک پرواز می دانند و بس. زیرا گفتن آن به مسافرین می تواند باعث آشوب دسته جمعی شود. حقیقت این است که گاهی هواپیماها سوخت اضافه برنمی دارند تا هزینهٔ پرواز و وزن هواپیما کم شود.
خلبان ها این قضیه را پنهان می کنند ولی در جریان باشید که حتی اگر سوخت اضافه ای در کار نباشد، همیشه سوخت همراه هواپیما برای موارد غیرمترقبه مثل آب و هوای بد، کافی است.
شاید ما این را نفهمیم، اما گاهی در صف فرود روی باند فرودگاه ها، برخی هواپیماها زودتر اجازه نشستن می گیرند که دلیلش سوخت باقی مانده در باک آنها است.
۱۶. صاعقه ها مدام به هواپیما می خورند
خلبان ها نمی خواهند بدانید که چقدر زیاد صاعقه به هواپیما برخورد می کند. اگر بعد از دیدن یک رعد از پنجره یا شنیدن صدای آن، فکر کردید که این اتفاق باعث سقوط می شود، در اشتباهید. اتفاقا در همین مواقع است که خلبان با استفاده از تلفن داخلی هواپیما به خدمه و مسافرین اطمینان می دهد که همه چیز خوب است.
اعلام اینکه صاعقه به هواپیما خورده است، فقط باعث پریشانی مسافرین می شود.
خلبان ها وانمود می کنند که برخورد صاعقه اتفاقی نادر است اما نیست. در ضمن، هواپیماها طوری ساخته شده اند که بتوانند از پس طوفان و صاعقه بر آیند.
۱۵. ما را گاهی سوار هواپیمای شرکت های دیگر می کنند
شاید از یک شرکت بزرگ بلیت گرفته باشید، اما چیزی که گاهی خلبان از شما پنهان می کند این است که هواپیما مال شرکت دیگری است. ماجرا این است که گاهی شرکت های بزرگ از هواپیمای شرکت های استانی و ایالتی استفاده می کنند ولی نام شرکت بزرگ در پرواز اعلام می شود.
اگر می دانستید که یک شرکت استانی دارد با خلبان های تازه کار شما را جا به جا می کند، یا قواعد FAA به خوبیِ شرکت های بزرگتر در پروازهای آن رعایت نمی شود، قطعا پولتان را پس می خواستید، از جانتان می ترسیدید، یا به زور خودتان را وارد کابین خلبان می کردید تا به آنها بگویید …شان را گم کنند! (خیالتان راحت، کسی نمی تواند به زور وارد کابین شود.)
۱۴. منبع آب هواپیما ناخالصی دارد
آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) در سال ۲۰۰۹ قوانینی برای نوشیدن در هواپیما تصویب کرد زیرا کاشف به عمل آمد که منبع آب هواپیماها اصلا تمیز نیست و انواع باکتری ها را در خود دارد. و حالا خدمه پرواز فقط آب را در بطری سِرو می کنند.
و خلبان ها داخل کابین هرگز در عمرشان آب را از منبع هواپیما ننوشیده اند.
اما یک نکته در کار هست: وقتی نوشیدنی با یخ سفارش می دهید، مکعب های یخ از آب داخل منبع هواپیما تهیه می شوند… بهتر نیست به اندازه یک پرواز، بی خیال نوشیدنی خنک شوید؟
۱۳. می توان از تلفن همراه استفاده کرد
تا زمانی که تلفن تان سیگنالی ندارد، می توانید از آن در پرواز استفاده کنید. این چیزی است که خلبان ها از مسافرین پنهان می کنند. تصور عمومی این است که باید وسایل الکترونیکی خود را خاموش کنید زیرا در سیستم ناوبری و هدایت هواپیما اختلال ایجاد می کنند و ممکن است باعث سقوط شوند.
وقتی عدهٔ کمی از تلفن استفاده کنند، مشکلی در سیستم هدایت پیش نمی آید. اما چنانچه عدهٔ زیادی تلفن های خود را روشن کنند، ممکن است سیگنال های اشتباه به سیستم پرواز برسد و دردسرساز شود.
به همین خاطر است که خدمه پرواز خیلی جدی خواستار خاموشی تلفن های همراه می شوند. اما یک دلیل دیگر هم برای این ماجرا هست. خدمه از مسافرین می خواهند که دستگاه های الکتریکی خود مثل تلفن، تبلت و لپتاپ را کنار بگذارند تا در زمان فرود یا وقتی هواپیما دچار تکانه می شود، آن وسایل پرت نشوند، اتفاقی که می تواند باعث صدمه به دیگران و خرابی دستگاه ها شود.
۱۲. برخی قوانین FAA اصلا منطقی نیستند
کار FAA قانونگذاری در مورد پروازهای غیرنظامی است و ماموریت اصلی آن اطمینان از ایمنی مسافرها ست. اما طبق نظر برخی خلبان ها، برخی از قوانین FAA اساسا منطقی نیستند.
برای مثال کاپیتان جک استیون، خلبان US Airways، این نکته را می گوید: «وقتی در ارتفاع ۳۹,۰۰۰ پایی با سرعت ۶۵۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کنید، خدمه می توانند راه بروند و نوشیدنی و قهوه سِرو کنند ولی وقتی روی باند فرودگاه با سرعت ۱۵ کیلومتر می روید، همه باید در صندلی های خود نشسته و کمربندها را بسته باشند.»
۱۱. بعضی خلبان ها مشکلات پزشکی دارند
در قوانین پزشکی FAA آمده که خلبان ها باید هر شش ماه آزمون های سلامت و پزشکی بدهند و گواهی سلامت درجه یک داشته باشند. FAA قوانین سختگیرانه ای برای خلبان ها دارد تا مسافرین در امنیت و ایمنی پرواز کنند. بیماری هایی مثل جنون، اختلال دوقطبی، یا اختلال شخصیت، به طور خودکار خلبان ها را از رده خارج می کند.
با این حال بسیاری از خلبان ها بیماری های قابل درمان دارند و برخی از آنها که دچار اختلال هستند، بعد از ارزیابی های سخت، امکان پرواز خواهند یافت.
خلبان ها هرگز نمی خواهند شما بدانید که خودشان یا کمک-خلبان پروازتان، دچار مشکل هستند. و اگر کسی در پرواز این قضیه را بداند، مشکلات جدی پیش خواهد آمد.
۱۰. به سختی از پس مخارج زندگی بر می آیند
برخلاف تصور عمومی، خلبان ها نه فقط زندگی های پر زرق و برقی ندارند بلکه حقوقشان هم ناکافی است. طبق گزارشی از CNBC، یک خلبان ساعتی ۲۰ دلار حقوق می گیرد و آن هم فقط وقتی که در حال پرواز است.
بعضی از آنها سالی ۲۰,۰۰۰ دلار حقوق می گیرند و این آنها را فقط کمی بالاتر از خط فقر قرار می دهد. هیچ خلبانی نمی خواهد مسافر این را بفهمد.
اگر حقوق خلبان ها فاش شود، آنها دیگر احترام مردم را جلب نخواهند کرد. خلبان ها رازی دارند که هرگز نمی خواهند برای بقیه بر ملا شود: گاهی آنها درخواست کوپن غذا می کنند تا اموراتشان بگذرد.
۹. جریان هوای بالارونده کابوس خلبان ها است
وقتی یک هواپیما دچار تکانه می شود، به خاطر تغییر فشار هوای بیرون، حرکتش ناهموار ادامه می یابد. در چنین زمان هایی است که مسافرها نگران جان خود می شوند زیرا این احساس به آنها دست داده که هواپیما سقوط خواهد کرد. اما در این مواقع جای نگرانی نیست.
تکانه های هوایی صدمه ای به هواپیماها نمی زنند. کابوس اصلی خلبان ها، جریان هوای بالارونده است؛ یعنی هوای گرمی که در جریان یک طوفان به سمت بالا حرکت می کند.
اگر هوای گرم با هواپیما برخورد کند، می تواند آن را در آسمان بالا ببرد و در چنین حالتی احتمال رسیدن به ارتفاع غیرمجاز و خطرناک وجود دارد.
شرکت های هواپیمایی با کنسل کردن پروازها و تعویق آنها احتمال چنین پیشامدی را به حداقل می رسانند و خلبان ها هم چیزی به مسافرین نمی گویند تا باعث وحشت عمومی نشوند.
۸. واقعا رسیدن به مقصد چقدر طول می کشد
تا حالا شده که احساس کنید تاخیر پروازها کمتر از گذشته است؟ خب، دلیلش این است که سازمان هواپیمایی در کشورهای پیشرفته خیلی با دقت زمان بندی پروازها را مدیریت می کند تا شاهد تاخیر نباشیم.
چیزی که خلبان ها نمی خواهند شما بفهمید این است که وقتی در بلندگوی هواپیما می گویند ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه تا مقصد باقی مانده است، در واقع ۲ ساعت راه باقی است.
دلیل این دروغ مصلحتی این است که خیال کنید زودتر رسیده اید، و از عملکرد خط هوایی و خلبان راضی تر باشید. در حالی که آنها کاری جز سروقت رسیدن انجام نداده اند، و این تحسین ندارد.
۷. خلبان ها عاشق فرود هستند
هر چند نقش خلبان ها در سال های اخیر کمرنگ تر شده است اما هرگز نمی خواهند مسافرین چنین فکری کنند.
آنها نمی خواهند شما بدانید که در کابین چه می گذرد، به خصوص اینکه چقدر از فرود آوردن هواپیما کِیف می کنند.
آنها عاشق فرود هستند زیرا یکی از معدود اوقاتی است که مهارت هایشان به چشم می آید و فرود واقعا کار سختی است، تمرین های طولانی می خواهند و کمکی هم از دست سیستم هدایت خودکار بر نمی آید.
اگر مسافرها بفهمند که برای یک خلبان، فرود از همه مهم تر است دچار این توهم می شوند که او در طول سفر کار خاصی انجام نمی دهد. صد البته که این حقیقت ندارد.
۶. با رمز صحبت می کنند
خلبان ها نمی خواهند مسافرها بدانند که آنها به صورت رمزی با خدمه حرف می زنند. خلبان ها از رمز استفاده می کنند تا کسی دچار وحشت نشود. مثلا عبارت Air Pocket، برای توصیف تکانه هایی استفاده می شود که در مسیر هواپیما قرار دارند.
عبارت Code Bravo وقتی استفاده می شود که یک خطر واقعی در کار است ولی مسافرین نباید فعلا چیزی بفهمند.
اما کدی که امیدواریم هرگز در پرواز نشنوید «7500» است، که برای اعلام هواپیماربایی استفاده می شود.
۵. با چراغ «کمربند ها را ببندید» پیام می فرستند
خلبان ها علاوه بر اینکه رمزی حرف می زنند، از چراغ «کمربندها را ببندید» برای ارسال پیام های سِری برای خدمه استفاده می کنند.
وقتی صدای دینگ این چراغ را می شنوید، شاید برای انتقال یک پیام از خلبان به خدمه بدون ترک کابین باشد. مثلا وجود یک تکانه در سر راه، یا کمبود سوخت و یا نزدیک بودن تیک-آف.
خلبان ها حتی از این روش برای درخواست نوشیدنی هم استفاده می کنند. هر تعداد چشمک زدن این چراغ معنای متفاوتی دارد.
۴. ماسک اکسیژن فقط ۱۵ دقیقه دوام می آورد
اگر فشار هوا در کابین مسافرین پایین بیاید، ماسک های اکسیژن از بالای سر آزاد می شوند. استفاده از آنها برای ایمنی و سلامت مسافرین ضروری است. اما چیزی که خلبان ها مایل به تاکید روی آن نیستند این است که ذخیره اکسیژن داخل هواپیما فقط برای ۱۵ دقیقه می تواند مسافرین را به هوش نگه دارد.
دلیلش این است که معمولا خلبان ها می توانند در کمتر از ۱۵ دقیقه هواپیما را به ارتفاع مناسب و امن برسانند تا دیگر نیازی به استفاده از ماسک اکسیژن نباشد.
۳. آنها همیشه خسته اند
سازمان هواپیمایی کشورها در پروازهای داخلی نمی گذارد که یک خلبان بیش از ۸ ساعت در روز پرواز کند. اما در عمل ساعات کار از ۸ ساعت بیشتر است. مدت زمان حضور خلبان در هواپیما می تواند به دلیل تاخیر در شروع پرواز، آب و هوای بد، و غیره افزایش یابد.
ضمنا، خلبان ها در جریان سوخت گیری و بارگیری باید در هواپیما باشند که این می تواند ساعات حضور آنها در هواپیما را به ۱۴ ساعت در روز برساند. و البته که استراحت ۸ ساعتی در طول روز نیز برای هر خلبان الزامی است.
اما مشکل این است که خلبان ها همیشه در فرودگاه نیستند. باید مدت زمان رانندگی از خانه به فرودگاه را هم در نظر گرفت. تغذیه و آماده شدن برای پرواز بعدی هم وقت گیرند.
خلاصه اینکه: خلبان ها نمی خواهند مسافرین بدانند که آنها خیلی خیلی خسته هستند، طوری که خیلی مواقع در طول پرواز پلک هایشان بسته می شود و گاهی در کابین پرواز، در برابر خواب تسلیم می شوند.
۲. همه مشکلات را کوچک جلوه می دهند
خلبان ها این یکی را همیشه از مسافرین مخفی می کنند: هر مشکلی کوچک جلوه داده می شود تا امنیت روانی مسافرین به خطر نیفتد. مثلا وقتی دید خلبان ها تقریبا صفر است، به گفتن «هوای بیرون مه آلود است» بسنده می کنند.
اگر یکی از موتورها خراب شود، خلبان ها به شما نمی گویند و فقط به این جمله بسنده می کنند: «یکی از موتورها عملکرد ضعیفی دارد.» و موارد مشابه دیگر. (البته هواپیماهای امروزی با یک موتور هم قادر به ادامه پرواز و فرودند.)
اگر عبارت «مشکلات فنی» را شنیدید، بدانید که چیزی خراب بوده است. ولی دقیق به شما گفته نمی شود. ماجرا این است که دروغ های مصلحتی باعث آرامش مسافرین می شوند. پس خلبان ها در استفاده از آن فروگذار نمی کنند.
۱. بعضی از هواپیماها اتاق خوابِ مخفی دارند
قبلا نوشته بودیم که خلبان ها در کابین پرواز چُرت می زنند ولی دوست ندارند کسی این را بداند، آنها نمی خواهند کسی متوجه این قانون شکنی شان بشود. به همین سادگی.
اما از آنجایی که ساعات کاری خلبان ها در یک روز به ۱۴ یا ۱۶ ساعت هم می رسد، برخی هواپیماها مثل بوئینگ ۷۷۷ و ۷۸۷، به کمک آنها می آیند. این مدل ها دارای راهروهای مخفی ای هستند که به خلبان اجازه می دهند به دور از دید دیگران، از کابین به تخت بروند و استراحت کنند.
در برخی مدل ها، این اتاق پشت یک در بسته در نزدیکی دماغهٔ هواپیما قرار دارد. در برخی دیگر، ورودی آن در داخل سقف تعبیه شده است. این اتاقک های خواب دارای یک یا چند تخت هستند و پشت پرده های ضخیم مخفی شده اند.
منبع: The Travel
