بسیاری از مردم در طول هفته ساعات زیادی را پای اینترنت سر می‌کنند اما بعضی هستند که حتی یک لحظه هم نمی‌توانند موبایل یا تبلت خود را زمین بگذارند.
با توجه به رواج بسیار زیاد اعتیاد به اینترنت، روش‌های درمانی کوتاه‌مدتی برای معتادان دنیای دیجیتال وجود دارد که به آنها کمک می‌کند کمتر سراغ دنیای بی‌پایان مجازی بروند.
محققان کشف کرده‌اند ۶۹٫۴% از مردان مبتلا به اعتیاد اینترنتی وقتی درمان‌های رفتاری-شناختی دریافت کردند در مقایسه با ۲۳٫۹% که در انتظار دریافت تراپی بودند، بهبود بیشتری از خود نشان دادند.
«کلاوس ولفلینگ» نویسنده ارشد این تحقیقات در دانشگاه گوتنبرگ در آلمان گفته: این به این مفهوم است که درمان‌های قوی و مداوم شناخت‌درمانی برای معتادان بازی و اینترنت می‌تواند کارساز باشد.
همان‌طور که از نام این بیماری می‌توان حدس زد، استفاده بیش از اندازه از اینترنت به طوری که روی روابط خانوادگی، اجتماعی، کاری و عاطفی تاثیر منفی بگذارد را «اعتیاد به اینترنت» می‌گویند.
در سال گذشته میلادی، سازمان سلامت جهانی «اختلال بازی‌های اینترنتی» را به عنوان یک بیماری ذهنی معرفی کرد. کسانی به این اختلال مبتلا هستند و بیمار شناخته می‌شوند که حداقل ۱۲ ماه به طور پیاپی و بی‌وقفه بازی کند، کنترل خود را از دست دهد و همچنان بدون توجه به پیامدهای ناگوار آن در دیگر بخش‌های زند’ی همچنان به آن ادامه دهد.
در تحقیقات موردبحث نیز محققان برای اعتیاد به اینترنت حد و مرزهایی تعیین کردند؛ فردی که به بازی کردن، شبکه‌های اجتماعی، پورنوگرافی، وبگردی و هرگونه استفاده عمومی از اینترنت اعتیاد داشته باشد، بیمار محسوب می‌شود. بر اساس آمار تخمینی، حدود ۶ درصد از مردم جهان به اختلال اعتیاد به اینترنت مبتلا هستند.
درمان ۱۵ هفته‌ای
محققان با بررسی ۱۴۳ مرد در محدوده سنی ۱۷ تا ۵۵ سال در کشورهای آلمان و اتریش که نشانه‌ها و معیارهای اعتیاد به اینترنت و اعتیاد به بازی را داشتند، روش‌های درمانی کوتاه مدتی برای آنها تعیین کردند.
این دوره درمان ۱۵ هفته‌ای بود که در سه فاز مختلف صورت می‌گرفت:
- آموزش در مورد اعتیاد
- بهره گرفتن از روش‌های روان‌درمانی (همچون نشان دادن روش استفاده صحیح از اینترنت)
- تمرکز روی تکنیک‌های پیشگیری از بازگشت بیماری و وارد شدن به زندگی در دنیای واقعی
بیماران در ابتدای دوره درمان، در میانه آن و پس از درمان به مدت ۴ ماه تحت کنترل و ارزیابی بودند. برخی از آنها همچنان تا شش ماه پس از درمان نیز تحت حمایت و ارزیابی پزشکان قرار داشتند.
در انتهای دوره درمان، اغلب افراد پسرفت یا اشتغال فکری به اینترنت نداشتند و زمان کوتاه‌تری را در دنیای دیجیتال سپری می‌کردند. زندگی اجتماعی آنها هر روز بهتر و بهتر می‌شد.
تعداد بسیار محدودی دچار افسردگی شدند و برای سپری کردن دوره درمان روانه بیمارستان شدند.
این یک تحقیق محدود بود و نتیجه آن نیز بر اساس گزارش خود بیماران بدست آمد. اما به صورت کلی نشان می‌دهد روان‌درمانی و شناخت‌درمانی می‌تواند برای درمان اعتیاد به اینترنت موثر واقع شود.
