نتیجه تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد که احتمالا دیگر هیچ نقطه‌ای از کره زمین از آلودگی‌های انسانی در امان نمانده است. از زباله‌های رها شده بر روی قله اورست گرفته تا جریان 1.6 میلیون کیلومتر مربعی زباله‌ها در شرق هاوایی که به زباله‌دانی اقیانوس بزرگ آرام شهرت یافته نشان می‌دهند متاسفانه ما انسان‌ها زباله‌های خود را به هیچ عنوان خوب جمع‌آوری نکرده‌ایم.
حال به تازگی دانشمندان متوجه شده‌اند که در برخی از نواحی بسیار دورافتاده کوهستان‌های راکی نیز آلاینده‌های پلاستیکی ساخته دست بشر به چشم می‌خورند. این آلاینده‌ها شامل یک بطری پلاستیکی آب که از دست کوهنوردی به درون یک بوته یا مسیر پیاده‌روی افتاده صحبت نمی‌کنیم، بلکه این پلاستیک‌ها توسط باران و از راه آسمان به این منطقه رسیده‌اند.
در گزارشی که با عنوان “پلاستیک از آسمان می‌بارد” سازمان زمین‌شناسی ایالات‌متحده به بررسی نمونه‌های جمع‌آوری شده باران در شش منطقه گذرگاه شهری Denver-Boulder و دو ناحیه در نزدیکی Colorado Front Range پرداخته است.
سازمان USGS هر هفته و در دوره زمستان-تابستان سال 2017 نمونه‌های اتمسفری خود را از این شش محل جمع‌آوری کرده است. این سازمان با بررسی این نمونه‌ها متوجه شده که 90 درصد از آن‌ها دارای ذرات پلاستیک هستند.
میکروپلاستیک‌های یافت شده درون این نمونه‌ها شامل قطعات و اجزایی بسیار ریز هستند که تنها در صورت بزرگنمایی بیش از بیست برابری در زیر میکروسکوپ قابل مشاهده خواهند بود. بیشتر این پلاستیک‌ها را فیبرها تشکیل می‌دهند اما مهره‌ها و بندها نیز در میانشان قابل مشاهده است.
هرچند پیش از این اثبات شده بود که میکروپلاستیک‌ها مناطق شهری، اقیانوس‌ها و غذاهای دریایی را آلوده می‌کنند، اما با مشاهده این ذرات پلاستیکی در نواحی بسیار دورافتاده‌ای همچون Loch Vale در ارتفاع 3،159 متری به نظر می‌رسد که آلودگی آن‌ها بسیار بیشتر از آن چیزی است که تصور می‌کردیم.
مقادیر میکروپلاستیک‌ها روز به روز در خاک، آب، هوا و غذا بیشتر می‌شود و همین موضوع باعث شده ابعاد تاثیرات آن‌ها چیزی فراتر از میکرو باشد.
طبق گزارش سال 2019 سازمان علوم و تکنولوژی‌های زیست محیطی هر سال انسان‌ها بین 39،000 تا 52،000 قطعه میکروپلاستیک مصرف می‌کنند. حال با در نظر گرفتن تنفس این تعداد به 74،000 تا 121،000 عدد نیز افزایش می‌یابد.
هرچند این میکروپلاستیک‌ها بسیار کوچک هستند اما می‌توانند تاثیرات بسیار بد و مخربی بر بدن انسان بر جای بگذارند که هم‌اکنون دانشمندان در حال بررسی و مطالعه آن‌ها هستند.
براساس گزارش کتابخانه ملی پزشکی ایالات‌متحده در سال 2008، حدود 90 درصد از میکروپلاستیک‌های بلعیده شده توسط انسان هنگام دفع مزاج از بدن خارج می‌شوند، اما تاثیرات این پلاستیک‌ها همچنان باقی خواهند ماند. اثرات این میکروپلاستیک‌ها به عوامل گوناگونی مانند طبیعت شیمیایی و سمی آن‌ها، نحوه ورود و بخش‌های بدن که با آن‌ها در تماس هستند، حساسیت فردی و غیره بستگی دارند.
این گزارش می‌گوید: اثرات جسمانی این میکروپلاستیک‌های انباشته شده به اندازه نحوه توزیع و ذخیره شدن این مواد سمی در بدن مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. با اینحال تحقیقات اولیه نشان دهنده چندین تاثیر بالقوه این نوع پلاستیک‌ها بر بدن انسان بوده‌اند که از میانشان می‌توان به افزایش واکنش‌های التهابی، میزان سمی بودن قطعات پلاستیکی بر حسب اندازه، انتقال شیمیایی آلاینده‌های شیمیایی جذب شده به بدن و اختلال در میکروبیوم روده اشاره کرد.
هرچند مصرف میکروپلاستیک‌ها به امری اجتناب‌ناپذیر برای انسان‌ها در هر کجای کره زمین تبدیل شده، اما بر اساس گزارش USNLM هم‌اکنون محققان در تلاش هستند تا ببیند پیامدهای واقعی و نهایی داشتن یک رژیم غذایی دارای مقادیر بالای پلاستیک بر بدن انسان‌ها چگونه خواهد بود.
منبع: dailyhive
