ممکن است مهاجرت به کانادا تبدیل به فرآیندی پرهزینه و گاه حتی گیج‌کننده شود. البته که می‌توانید خودتان برای تکمیل این فرآیند دست به کار شوید، ولی بهتر است یک فرد حرفه‌ای در کنارتان باشد تا شما را در عبور از لایه‌های مختلف سیستم مهاجرتی کانادا هدایت کند و جلوی اشتباهاتی که می‌توانند تقاضای شما را به بن‌بست بکشانند را بگیرد.
رایج‌ترین انتخاب‌های پیش روی شما اینها هستند: «۱. وکیل مهاجرتی» و «۲. مشاور امور مهاجرت».
دولت کانادا اینها را «نمایندگان مجوزدار» در نظر می‌گیرد یعنی که می‌توانند برای خدمات خود هزینه از مشتری بگیرند. طبق قوانین کانادا، هر کسی که برای کمک در زمینه مهاجرت مبلغی را دریافت می‌کند باید یک فرد حرفه‌ای و معتبر باشد.
البته شما می‌توانید از کمک دوستان، خانواده، یا گروه‌های اجتماعی مختلف هم استفاده کنید ولی فقط در صورتی که به آنها هیچ پولی نپردازید. اداره شهروندی و مهاجرت کانادا از تعامل با نمایندگان بی‌مجوزی که پول می‌گیرند، پرهیز دارد.
البته این را هم باید گفت که استفاده از یک نماینده مجوزدار، لزوما باعث تسریع روند کارهای شما یا ملاحظات خاص برای‌تان نمی‌شود.
تفاوت وکیل و مشاور چیست؟
هم وکلا و هم مشاورین، هر دو می‌توانند خدمات مشابهی را ارایه کنند و تخصص و هزینه دریافتی‌شان هم متنوع است.
مشاورین معمولا تحصیل کمتری نسبت به وکلا دارند. مجوز فعالیت به عنوان مشاور بایستی آنلاین یا در کمتر از ۶ ماه گرفته شود، که اینها بستگی به دانشگاهی دارند که آن را صادر می‌کند.
در مقابل، دریافت یک مدرک وکالتی می‌تواند چندین سال به طول بینجامد. از این رو وکلا معمولا گرانترند.
ممکن است که یک مشاور خاص را پیدا کنید که تجربه‌ای بیشتر از یک وکیل داشته باشد. زیرا معمولا مشاورها به طور تخصصی در زمینه مهاجرت کار می‌کنند، اما بسیاری از وکلا در چند زمینه فعالند که مهاجرت فقط یکی از آنها است. البته برخی بنگاه‌های وکالتی و وکلا هم هستند که صرفا روی مهاجرت متمرکزند.
تفاوت اصلی بین وکیل و مشاور مهاجرتی در این است: اگر تقاضای مهاجرت شما رد شود، یک وکیل می‌تواند به نمایندگی از شما در دادگاه‌های فدرال کانادا حاضر شود و فرجام‌خواهی پرونده‌تان را پیگیری کند. ولی مشاور نه.
صنعت مشاوره در سال‌های اخیر زیر ذره‌بین قرار گرفته زیرا بسیاری از افراد بی‌مجوز یا کلاهبردار با تاسیس کسب و کارهای غیرمعتبر و بر عهده گرفتن پرونده‌های مهاجرتی، پول مردم را بالا کشیده‌اند و دیگر هم از آنها ردپایی پیدا نشده است.
برای حل این مشکل بود که در سال ۲۰۱۱ لایحه‌ای به نام Cracking Down on Crooked Consultants Act تصویب شد (که البته بعدا به Immigration and Refugee Protection Act تغییر نام یافت). در مفاد آن جریمه‌های سنگینی برای مشاورین بی‌مجوز آمده و یک نهاد نیز برای نظارت بر آنها در نظر گرفته شده است.
مشاورین حالا زیر نظر «دفتر نظارت بر مشاورین مهاجرتی» کار می‌کنند که قوانین کاری آنها را تعیین می‌کند و مسئول بررسی شکایات و تنبیه متخلفین هم هست.
البته وکلا هم بدون نظارت کار نمی‌کنند. آنها زیر نظر انجمن‌های حقوقی وکلا در استان‌ها و مناطق مختلف قرار دارند.
منبع: FindLaw
