با گذشت بیش از یک سال، اقتصاد کانادا تازه نشانه‌هایی از رونق پس از پندمی را بروز داده است. ولی راه درازی باقی ست.
تا امروز دولت فدرال ۱۲,۰۰۴,۲۴۰ درخواست برای برخورداری از مزایای اقتصادی طرح CRB را تایید کرده و در حالی که بین ۳۱ ژانویه تا ۱۴ فوریه ۱,۱۱۹,۹۶۰ نفر از این مزایا استفاده می‌کردند، آمار ۱۴ تا ۲۷ فوریه حکایت از کاهش آن به ۸۳۱,۳۴۰ نفر دارد.
میکال اسکیوتراد، پروفسور اقتصاد در دانشگاه واترلو می‌گوید که شاید این رشد برخی صاحب نظران را به بازیابی سریع ظرفیت‌های اقتصادی امیدوار کرده باشد، اما این تنها آمار مهم نیست زیرا دولت فدرال در ۲۱ مارچ خبر داد که هنوز ۲,۳۱۷,۰۱۰ نفر زیر پوشش بیمهٔ بیکاری‌اند و در آخرین نوبت (۱۵ مارچ) ۵,۰۰۰ نفر برای اولین بار درخواست برخورداری از مزایای بیمهٔ بیکاری را داده‌اند.
اسکیوتراد می‌گوید: «درک کامل شرایط واقعا سخت است. ما در فوریه مقداری رشد اقتصادی را دیدیم. مطمئنم که در مارچ هم ترمیم ادامه می‌یابد. ولی سرعت رشد کم است. هنوز راه درازی داریم.»
نظرسنجی نیروی کار که اخیرا انجام شده، برخی پیشرفت‌ها را نشان می‌دهد.
برای مثال، در ماه فوریه نرخ بیکاری ملی با ۱.۲٪ کاهش به ۸.۲٪ رسید که پایین‌ترین سطح از آغاز پندمی (مارچ ۲۰۲۰) را نشان می‌دهد ولی در عین حال، نشانگر سرعت رشد اندکی ست.
در فوریه آمار اشتغال رشد ۲۵۹,۰۰۰ نفری را نشان داد، حال آنکه مجموعا در دو ماه قبلی ۲۶۶,۰۰۰ نفر بیکار شده بودند. مشاغل پاره-وقت با رشد ۱۷۱,۰۰۰ نفری بیشترین اشتغالزایی را فراهم آورده‌اند ولی فقط ۸۸,۰۰۰ شغل تمام-وقت ایجاد شده.
آمارهای منفی، گاهی خوبند
پروفسور اسکیوتراد می‌گوید که آمارهای مثبت لزوما همیشه خوب نیستند و یک مثال می‌زند.
نرخ بیکاری نشانگر درصدی از نیروی کار است که فعلا شغلی ندارد. برای اینکه در جامعهٔ آماریِ نیروی کار کانادا قرار بگیرید، باید یا شاغل یا در جستجوی شغل باشید. اما وقتی کسی دست از جستجوی شغل بر می‌دارد، از این جامعهٔ آماری بیرون می‌رود که این خود می‌تواند آمارها را مثبت‌تر از وضع واقعی نشان دهد.
اسکیوتراد می‌افزاید: «وقتی ترمیم اقتصادی شروع شود، آن افرادی که دست از جستجوی شغل برداشته بودند، دوباره وارد بازارِ نیروی کار می‌شوند. در نتیجه نرخ بیکاری ممکن است بالا برود، ولی در عمل این یک نشانه مثبت از بازیابی اقتصاد است.»
مردمِ رو به بهبود، و اقتصادِ رو به بهبود
محدودیت‌های مرتبط با سلامت عمومی که از اواخر دسامبر شروع شدند، حالا در استان‌هایی مثل اونتاریو و بریتیش کلمبیا کاهش می‌یابند. طبق نظرسنجی نیروی کار، بازگشایی اقتصادهای استانی «فرصت را برای بازگشایی بسیاری از کسب‌و‌کارهای غیرضروری، مراکز فرهنگی و هنری، و رستوران‌ها فراهم کرده است.»
اما بازگشایی رستوران‌ها به این معنی نیست که آنها به سودآوری برگشته‌اند. نیکی لبوری، صاحب چند کسب‌و‌کار از جمله Reyna on the Rocks است و از ۹ اکتبر فروش آنلاین و بیرون‌بر خود را شروع کرده، یعنی زمانی که دولت اونتاریو سخت‌گیری درباره سِرو غذا و مشروبات را آغاز کرد.
نیکی می‌گوید: «وضع طوری نیست که بگویم کارمان تمام است، اما وحشتناک است. هیچ پولی در نمی‌آوریم. درآمدمان فقط برای این کافی است که باز بمانیم تا دیده شویم.»
او کمک فدرال را نجات‌دهنده توصیف کرده و می‌گوید ۷۵٪ از هزینه اجاره و حقوق کارکنانش را با آن می‌پردازد: «اگر بدانید چطور پولتان را مدیریت کنید، می‌توانید این وضع را پشت سر بگذارید. اما آیا لذتی هم دارد؟ نه!»
«حس می‌کنم بالای قله کوه رفته‌ام و یک نفر فرش را از زیر پایم کشیده و گفته “نه نه، جایت اینجا نیست. برگرد همان پایین.”»
در نظرسنجی نیروی کار، گرایش به شغل‌های تمام-وقت افزایش یافته. نسبت به پارسال، حدود ۷٪ از نیروی کار پاره-وقت ابراز تمایل کرده‌اند که اشتغال دایمی داشته باشند.
اما حتی اگر اقتصاد هم مایل به رشد چشمگیر باشد، بسیاری از مردم هنوز برای یافتن شغل سختی می‌کشند. برخی افراد در بازگشت به بازار کار باید از صفر شروع کنند.
پروفسور اسکیوتراد می‌گوید: «چیزی که به جویندگان شغل فشار می‌آورد، آن مدتی است که مجبور به خانه‌نشینی بوده و هیچ‌کاری انجام نداده‌اند.»
پژوهش‌های قبلی می‌گویند که اگر بیکاری از ۶ ماه بگذرد، یافتن شغل خیلی دشوارتر می‌شود. به گفتهٔ پروفسور یکی از عللش کاهش مهارت شغلی است، در بسیاری از شغل‌ها وقتی تمرینی در کار نباشد مهارت‌ها به سرعت رنگ می‌بازند.
همچنین جنبه‌های روانیِ بیکاری هم مطرحند. آدم‌ها اعتماد به نفس‌شان را از دست می‌دهند، مخارج خود را پایین می‌آورند، یا راه‌هایی می‌یابند تا درآمدهای جانبی کسب کنند.
«مثلا برای زندگی به خانهٔ پدری‌شان برمی‌گردند، یا هر طور هست با درآمد کمتر زندگی را می‌گذرانند. این تغییرات به این معنا ست که آنها در آینده با دشواری بیشتری روی پای خود می‌ایستند.»
منبع: Global News
