دو سال پیش کانادا از برنامه خود برای کاشت دو میلیارد درخت طی 10 سال آینده خبر داد. حال بررسی‌ها نشان داده چنانچه شرایط بطور جدی تغییر نکند کانادا حتی قادر نخواهد بود یک دهم این تعداد را بکارد.
این گزارش توسط جری دی‌مارکو، کمیسر محیط‌زیست، تهیه و در آن تاکید شده عمل کردن دولت به وعده خود برای کاشت درختان بسیار مهم است. بگفته او هیچ راه‌حلی برای حل بحران تغییرات اقلیمی و از بین رفتن تنوع زیستی نمی‌توان یافت که احیای جنگل‌ها بخشی از آن نباشد.
دولت لیبرال اولین بار طی کمپین‌های انتخاباتی 2019 وعده کاشت گسترده درختان را بعنوان بخشی از استراتژی خود بمنظور جلوگیری از ورود گازهای گلخانه‌ای به اتمسفر تا اواسط قرن، مطرح کرد.
آن‌ها در ادامه و بعنوان بخشی از برنامه اقتصادی خود در پاییز 2020 وعده کاشت 3.2 میلیارد درخت را عنوان کردند.
حال دی‌مارکو روند اجرای این پروژه طی دو سال گذشته را بررسی کرده و نتیجه گرفته دولت در مسیر اجرای آن نیست و تا سال 2030 حتی قادر نخواهد بود چهار درصد از این تعداد را بکارد.
طبق برنامه‌ریزی‌ها دولت قصد داشت در سال 2021 تعداد 30 میلیون درخت و در سال 2022 تعداد 60 میلیون درخت بکارد، اما هم‌اکنون 45 میلیون درخت از برنامه مدنظر عقب هستند.
بررسی‌های دی‌مارکو نشان داده که اتاوا در سال اول موفق شده 95 درصد برنامه را اجرا کند، اما آمار نهایی مربوط به سال گذشته را هنوز اعلام نکرده و قرار است تا ماه جون منتشر شود.
با اینحال دی‌مارکو با توجه به تعداد قراردادهای امضا شده دولت برای کاشت درخت در سال گذشته براورد کرده طی 2022 حدود 16.5 میلیون درخت در کشور کاشته شده است.
او می‌افزاید براساس قراردادهای امضا شده کاشت درخت در بلندمدت، تنها 76.2 میلیون درخت تا سال 2030 کاشته می‌شود که 3.8 درصد میزان وعده داده شده است.
طبق وبسایت دولت فدرال تا ماه مارچ این برنامه برای کاشت 260 میلیون درخت قرارداد امضا کرده یا مشغول مذاکره برای امضای آن بوده است.
بگفته دی‌مارکو هرچند تا 2030 هفت سال زمان داریم، اما برای کاشت این تعداد درخت باید برنامه‌ریزی‌های بلندمدت انجام شود.
بگفته نهالستان‌ها آن‌ها برای آماده‌سازی نهال‌ها به دو سال زمان نیاز دارند و ممکن است یک تا هشت سال طول بکشد تا درخت آماده کاشت در زمین شود.
به این ترتیب طبق بررسی اخیر تا سال 2027 کانادا به 350 میلیون بذر کاشته شده نیاز خواهد داشت.
بطور کلی اتاوا قصد ندارد خودش بطور مستقیم بیشتر درختان را بکارد و بجای آن بودجه کاشت درخت‌ها را در اختیار دولت‌های استانی و قلمروها، جوامع بومی، شهرها و زمین‌داران خصوصی قرار می‌دهد. از اینرو برای اجرای برنامه به امضای قرارداد نیاز خواهد داشت.
در سال 2022 تعداد 94 مورد از این قراردادها در حال مذاکره بود، اما تا ماه اکتبر تنها 23 قرارداد به امضا رسید.
همچنین بگفته دی‌مارکو دولت فدرال باید به روند امضای قراردادهای بلندمدت با استان‌ها و قلمروها سرعت بخشد، زیرا طبق برنامه‌ریزی‌ها قرار است دو سوم درختان بوسیله آن‌ها کاشته شوند.
اسناد فدرال نشان می‌دهد تا پاییز گذشته تنها استان‌های مانیتوبا، Prince Edward Island، Northwest Territories و یوکان چنین قراردادهایی را امضا کرده‌اند. نواساکوشیا، بریتیش‌کلمبیا و آلبرتا نیز قرارداد مربوطه را در طول زمستان به امضا رساندند.
در بخش دیگر بررسی آمده با وجود آنکه دولت فدرال در ابتدا اعلام کرد که اجرای این برنامه تولید سالانه دو میلیون تن گاز گلخانه‌ای را تا سال 2030 کاهش می‌دهد، اما حال مشخص شده این وعده حداقل تا سال 2031 محقق نخواهد شد.
درختان بعنوان سیستم‌های طبیعی جذب کربن عمل کرده و هر درخت در طول سال می‌تواند حدود 22 کیلوگرم کربن‌دی‌اکسید را در خود ذخیره کند. این میزان تقریبا با کربن تولید شده توسط خودروهای مسافربری پس از مصرف نه لیتر بنزین برابر است.
با اینحال کاشت بذر درختان چندین سال زمان می‌برد. همچنین آلاینده‌های تولید شده در هنگام آماده‌سازی محل کاشت و فرایند کاشت از میزان کربن جذب شده توسط درختان بیشتر بوده و روند واقعی جذب کربن تا پس از پایان پروژه شروع نمی‌شود.
بگفته دی‌مارکو در سال 2031 درختان کاشته شده در پروژه روند جذب کربن از اتمسفر را شروع می‌کنند، اما تا حدود سال 2038 به هدف جذب دو میلیون کربن در سال دست پیدا نخواهند کرد.
منبع: Global News
